بی‌تفاوتی شهروندان؛

خشونت پنهان و به اوج رسیده

ساعت 24 - دیروز داستان ترسناکی در ایران اتفاق افتاد و این رخداد در یاد و حافظه کوتاه‌مدت و بلندمدت ایرانیان باقی خواهد ماند. داستان این بود که بخش یارانه‌ای پمپ‌بنزین‌های تهران و برخی شهرستان‌ها و براساس خبرهای منتشرشده سراسر کشور قطع شد. در شروع این داستان گفته شد یک حمله سایبری این رخداد را پدیدار کرده که مثل همیشه با تکذیب برخی مقام‌های سیاسی روبه‌رو شد.

html>

در حالی که شهروندان به چشم می‌دیدند بخش فروش بنزین غیریارانه‌ای پمپ‌بنزین‌ها فعالیت عادی دارند این احساس یا گمانه‌زنی‌ها به ذهن‌ها تلنگر زد که شاید قرار است قیمت بنزین افزایش یابد که با تکذیب شدید و پرشمار مدیران سیاسی و اقتصادی روبه‌رو شد. دیروز همچنین یک خبرگزاری هوادار سرسخت دولت سیزدهم و منتقد مستحکم دولت‌های روحانی خبر داد به نامه‌ای دست یافته که نشان می‌دهد دولت روحانی خزانه را خالی از هرگونه موجودی به دولت سیزدهم تحویل داده است. همچنین انتصاب داماد شهردار تهران به مشاوره وی از سوی شهردار انقلابی تهران که وعده داده بود اگر رییس‌جمهور شود بساط این‌گونه انتصاب‌ها را برمی‌چیند در میان خبرهای پرخواننده سیاسی بود. در چنین حال و هوایی بود که تحلیل و خبر ارائه شده رابرت مالی نماینده آمریکا که گفته است حل مساله هسته‌ای ایران به مرحله حساسی رسیده، شاید چندان نمودی در میان مردم نداشت و این خبر بسیار مهم زیر پوست خبرها ماند تا روز دیگری سر باز کند و ببینیم که کار از کار گذشته است.
چرا در ایران رخدادهای شگفت‌انگیز و ناراحت‌کننده می‌افتد و شهروندان ایرانی نیز با بردباری و بی‌تفاوتی از کنار آنها عبور می‌کنند و با شوخی و خنده و گاه در خود فرو رفتن و غصه روی غصه گذاشتن راه خود را از سیاست‌ورزان و مدیران کشور جدا می‌کنند؟ درباره این پرسش می‌توان از زاویه‌های گوناگون پاسخ داد. برخی از کسانی که با دقت بیشتر رفتار بی‌تفاوت شهروندان ایرانی را واکاوی می‌کنند یادشان می‌آید که شهروندان چند سال است از زبان بالاترین مقام‌های سیاسی می‌شنوند و می‌خوانند که ایران در حال جنگ با آمریکاست و البته این جنگ در میدان اقتصاد رخ می‌دهد. البته نبردهای نظامی پراکنده غیرمستقیم نیز بر ابعاد این مساله افزوده است. بنابراین بی‌تفاوتی مردم به این نکته برمی‌گردد که ایران در حال جنگ است و در جنگ، سختی و شنیدن خبرهای ناجور در هر لحظه ممکن است. دلیل دیگر بی‌تفاوت شدن شهروندان به انبوه خبرهای ناراحت‌کننده این است که به این نتیجه رسیده‌اند که دولت‌های ایران هیچ گره‌ای از گره‌های روی هم تلنبارشده را باز نخواهند کرد و باید خودشان دنبال کار خودشان باشند. واقعیت این است که بی‌تفاوتی شهروندان بدترین نوع خشونتی است که می‌توانند نسبت به نهادهای حاکمیتی نشان دهند و با این بی‌تفاوتی می‌خواهند بگویند به آنها امیدی ندارند.

احسان شادی-جهان صنعت