دو خط لوله اصلی که تأسیسات تولید نفت در منطقه الشرقیه را به ینبع متصل میکنند، در سال ۱۹۸۲ راهاندازی شدند. یکی از این دو خط، میعانات گاز طبیعی را از تأسیسات فرآوری گاز در منطقه شدقم به ینبع که در ۱۱۷۱ کیلومتری واقع شده، منتقل میکند. خط لوله دوم که ۱۲۰۰ کیلومتر طول دارد، نفت خام را از منطقه بقیق به ینبع میبرد.
این دو خط لوله که با نام «لولههای شرق-غرب» از آنها یاد میشود، در دو سوی جاده قرار دارند و پیشرفتهترین خط لولههای انتقال مواد هیدروکربنی هستند که با سیستمهای رایانهای نظارت و راهبری میشوند. خط لوله انتقال نفت خام که ۱۲۲ سانتیمتر قطر دارد، قادر است روزانه ۱.۸۵ میلیون بشکه نفت خام را به ینبع برساند تا پالایش و صادر شود.
شرکت آرامکو با کشیدن لوله دیگری به قطر ۱۴۲ سانتیمتر (۵۶ اینچ) به موازات این خط، توان آن را به ۳.۲ میلیون بشکه در روز رساند. ایستگاههای تقویت فشار وظیفه ایجاد امکان انتقال این حجم عظیم نفت از طریق این خط لوله را بر عهده داشتند. توسعه ایستگاه تقویت فشار در اواخر سال ۱۹۹۲، ظرفیت این خط را به ۴.۵ میلیون بشکه در روز رساند.
تأسیسات نفتی ینبع متشکل از ۱۱ مخزن است که هر کدام از آنها یک میلیون بشکه ظرفیت دارد. علاوه بر این مخزنی با حجم ۱.۵ میلیون بشکه در این منطقه وجود دارد که بزرگترین مخزن عربستان از نظر قُطر است. این مخزن در سال ۱۹۹۲ و در چارچوب برنامههای توسعه ظرفیت تأسیسات ینبع راهاندازی شد. مجموع ظرفیت ذخیره این منابع نفت خام، ۱۲.۵ میلیون بشکه در روز است. دو مخزن مخروطی شکل با حجم ۲۵۰ هزار بشکه نیز در این منطقه وجود دارد که سوخت کشتی در خود نگهداری میکنند.
این سامانه نفت خام به چهار خط بارگیری متصل است که قطر هر کدام از آنها ۱۴۲ سانتیمتر است و به سکوهای بارگیری نفتکشها منتهی میشوند. سیستم بارگیری همزمان نفتکشها که در این تأسیسات نفتی استفاده میشود، بارگیری ۱۳۰ هزار بشکه نفت خام در ساعت را ممکن میکند. این سامانه بندرگاهی که از سال ۱۹۸۱ به کار گرفته شده، وظیفه بارگیری نفتی را بر عهده دارد که «لولههای شرق-غرب» از الشرقیه به ینبع منقل میکنند. این بندرگاه که تا عمق ۳۲ متری لایروبی شده، چهار سکو برای پهلو گرفتن نفتکشها دارد.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.