پیشنهادی برای ورود زنان به ورزشگاهها
ساعت 24- «فقط زنان به ورزشگاه بیایند.» این پیشنهادی که برای ورود زنان به استادیوم داده شده و شاید آخرین راهی است که به فکر خود آنها رسیده باشد.
زنان نزدیک به چهار دهه است که حسرت رفتن به استادیومهای فوتبال را دارند و نزدیک به سه دهه است که بهدنبال راهی برای رفع این ممنوعیت هستند. آخرینبار و اولینباری که بعد از پیروزی انقلاب چند نفر از آنها توانستند در استادیوم آزادی و از روی سکوها بازی فوتبال ببینند، در مقدماتی جامجهانی ۲۰۰۶ و در بازی ایران و بحرین بود. با حضور رئیسجمهوری وقت در استادیوم، زنانی که پشت در ورزشگاه آزادی صف کشیده بودند، اجازه پیدا کردند به داخل استادیوم بروند. بعد از آن روز، انتظارات این بود که مشکل زنان تماشاگر برای همیشه حل شود اما وضعیت از آنی که بود، بدتر شد. ممنوعیت حضور زنان در ورزشگاهها از فوتبال به رشتههای دیگر هم سرایت کرد. در دولتهای بعدی وعدههایی برای برطرفشدن این ممنوعیت داده شد اما تغییری در شرایط زنان دیده نشد. در روزهای آغازین دولت دوازدهم و قبل از معرفی کابینه باز هم سؤالاتی دراینباره مطرح شده. یکی از خواستهها از مسعود سلطانیفر، وزیر ورزش فعلی در چهار سال آینده، حل این معضل است. سلطانیفر روزهای قبل و در گفتوگو با روزنامه قانون، موضعش را اعلام کرد؛ اینکه حل این موضوع فقط با خواست وزارت ورزش و حتی دولت حل نمیشود: «عوامل و دستگاههای مختلفی در این قضیه دستاندرکار هستند که باید همگرایی و تعامل بین همه آنها بهوجود بیاید و همه به این باور برسند که حضور خانوادهها در ورزشگاهها نهتنها از لحاظ فرهنگی و اجتماعی مشکلساز نیست بلکه میتواند جلوی بروز برخی از مشکلات و ناهنجاریهای فرهنگی را نیز بگیرد. امیدواریم بتوانیم در ماههای آینده و جلساتی که در شورای اجتماعی کشور و دیگر تشکلها میگذاریم، کار توجیهی انجام دهیم و همه را به این باور برسانیم که این هماهنگی ایجاد شود و اول در رشتههای سالنی و بعد در سایر رشتهها بتوانیم زمینه حضور مناسب و سازنده خانوادهها را فراهم کنیم. برای حضور خانوادهها در ورزشگاهها نیازمند همکاری همه دستگاههای مسئول و حمایت مراجع فرهنگی و دینی هستیم و این کار باید در فضایی دور از جنجال اتفاق بیفتد.»
این صحبتهای سلطانیفر برای زنانی که تلاش میکنند به ورزشگاه بروند، تکراری است. وزرای قبلی و رؤسای سازمان تربیت بدنی سابق هم همین نظر را داشتهاند این که آنها چقدر برای حل مشکل تلاش کردند، مشخص نیست و شاید سلطانیفر با برنامهتر و جدیتر، این خواسته زنان را دنبال کند اما پیشنهاد و راهحلی که خود زنان دادهاند، قابل اجرا به نظر میرسد. زنان، همنظر شدهاند و روزهای گذشته در فضای مجازی متنهای مشابهی را منتشر کردهاند؛ متنی خطاب به حسن روحانی، رئیسجمهوری و با این مضمون که زنان در همه لحظات کنار مردان و پا به پای آنها برای سربلندی و عزت سرزمین ایران تلاش کردهاند و حالا سزاوار نیست که در لحظهای خوب کنار آنها نباشند. این زنان از روحانی خواستهاند تا شرایط را فراهم کنند که روز ۱۴ شهریور آنها هم در جشن صعود تیم ملی به جامجهانی و در بازی ایران و سوریه حضور داشته باشند. این زنان میدانند که با حضور مردان در ورزشگاه فعلا امکان حضور زنان وجود ندارد و بههمیندلیل پیشنهاد دادهاند که این بازی بدون تماشاگران مرد و فقط با حضور زنان برگزار شود. این خواسته آنها به گوش وزارت ورزش رسیده است ولی هنوز وزیر واکنشی در این مورد نشان نداده است. گفته میشود روزهای آینده بعضی از بازیکنان تیم ملی هم این خواسته آنها را در صفحات اینستاگرامشان مطرح و از حضور زنان در استادیومها حمایت میکنند. بازیکنان تیم ملی قبلا هم از آنها حمایت کردند. تیم ملی بعد از صعود تیم به جامجهانی و در دیدار با رئیسجمهوری از او خواسته بودند که شرایط حضور زنان در استادیوم را فراهم کنند. در آن دیدار مسعود شجاعی این خواسته را مطرح کرده بود ولی بقیه بازیکنان مدعی شده بودند که شجاعی به نمایندگی از آنها صحبت کرده است.
زنانی که این پیشنهاد را مطرح کردهاند، نگران قوانین فیفا و عواقب حذف مردان از استادیوم هستند ولی سه سال پیش در لیگ ترکیه این اتفاق افتاد. در بازی فنرباغچه و ریزهاسپور، فدراسیون فوتبال ترکیه برای تنبیه تماشاگران فنرباغچه که رفتار نامناسبی در بازی قبلی این تیم داشتند، فقط به زنان و خردسالان اجازه حضور در استادیوم را دادند.
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.