نگاهی به حماسه بزرگ کشتی‌گیران در اسلو

ماموریت غیرممکنی که ممکن شد

ساعت24-این دستاورد حیرت‌انگیز که حتی در خوش‌بینانه‌ترین تخیل ما هم نمی‌گنجید، باعث شد برای چند روزی لذت شادی به شکلی عمیق، گسترده و بی‌واسطه در قاب صورت یک ملت قرار گیرد.

html>

1- بی‌اختیار در ذهن کوچه‌پس‌کوچه‌های تاریخ کشتی برای مرور فرازوفرودهای آن سفری به مسافت چند کیلومتر طی شد. چهل سال پیش شهر اسلو برای نخستین‌بار میزبان رقابت‌های جهانی 1981 کشتی فرنگی بود. تیم ایران با ترکیب عبدالکریم کاکاحاجی، عسکری محمدیان، جمشید جلالی، کیوان بهروزمنش، محمد بنا، جعفر علیزاده و فریدون بهنام‌پور با سرمربیگری حشمت‌الله کهندل در بیستمین دوره آوردگاه جهانی حضور یافت. اما کشتی‌گیران در انبوهی از لحظه‌های هاشورخورده و اندوهگین گرفتار شدند. درختان هیچ‌گاه شکوفه ندادند و شکوفه‌ها هیچ‌وقت میوه نشدند. آسمان آن شهر همیشه ابری به نظر می‌رسید، اما بدون آنکه برای دلاوران ما بارش بارانی در میان باشد. گویا ابرها ماموریت خود را فراموش کرده بودند.
۲- پرسیدند چه می‌گویی و چه سخنی بر زبان جاری می‌کنی و چرا زمین و زمان را به‌هم گره می‌زنی. پاسخ را شنیدند. گفته شد: شاید کسی نتواند در این گیتی معجزه‌ای خلق کند اما می‌تواند خالق شگفتی و اعجاب باشد. این اعجاب از طلوع خورشیدی که در خنکای پاییز، گرمایی نویدبخش و هستی‌دهنده به جان‌ها ریخت تا شبنم اشک‌های مهتاب در سالن یوردال آمفی به چشم دیده شد. از رویاهایی که سال‌ها بوی انتظار می‌داد و در گوشه‌ای از دل‌ها محبوس بود تا ابتهاج و انبساط خاصی که در چهره‌ها موج می‌زد. انگار سال‌ها این شادمانی در آرشه آنها پنهان بود. از شیپور بیداری که در سیاهی برای فردایی روشن به صدا درآمد تا دستاورد چهار مدال طلا و دو برنز که نزد ما می‌تواند شیرین‌تر از طعم گس زندگی باشد. حماسه‌ای آفریده شد که نظیر آن در نیم قرن اخیر دیده نشده بود و شاید تا سال‌های سال چنین حادثه‌ای را هیچ کشتی دوستی به چشم خود نبیند. چیزی در حد داستان‌های حماسی و افسانه‌ای که در کتاب‌ها آمده است و نیز فراتر از انجام یک ماموریت غیرممکن.
۳- جدا از وضعیت کمیت و کیفیت این کارزار با توجه به فاصله نزدیکی بعد از رقابت‌های المپیک توکیو، همیشه نتایج غیرقابل تصور و غافلگیرکننده خوشحالی و شهد دوچندانی به همراه خواهد داشت. اگر هم این عملکرد منتج به یک رهاورد بسیار بزرگ و قابل ستایش در تاریخ مسابقات جهانی بشود، انسان به التذاذ بی‌پایانی دست می‌یابد که با همه شیرینی‌های دیگر متمایز است. محمدرضا گرایی، هادی ساروی، میثم دلخانی، علی‌اکبر یوسفی، پژمان پشتام و محمدعلی گرایی نقاش‌های بزرگی در سرزمین وایکینگ‌ها بودند که بر تارک کشتی دنیا تصویری آمیزه از زیبایی و هنر جادویی با نقش‌های بی‌بدیل خلق کردند. آنها شایستگی خود را مقابل چهره حریفان به اثبات رساندند و توجه علاقه‌مندان و دوستداران به این عرصه را در سراسر جهان به خود معطوف نمودند.
۴- این دستاورد حیرت‌انگیز که حتی در خوش‌بینانه‌ترین تخیل ما هم نمی‌گنجید، باعث شد برای چند روزی لذت شادی به شکلی عمیق، گسترده و بی‌واسطه در قاب صورت یک ملت قرار گیرد. همه باهم ذوق کردیم، باهم خندیدیم و با هم احساس غرور کردیم. این هیاهو برای لحظاتی کوتاه ذهن‌ها را از انبوه مشکلات و سختی‌ها دور کرد تا نفس‌ها تازه شود. مردم را به کوچه و خیابان‌ها بکشاند، پایکوبی‌ها زمین را بلرزاند و صدای بوق ممتد ماشین‌ها و موسیقی دلنواز، گوش‌ها را به رقص درآورد تا برای چند شب شادترین مردم دنیا باشیم.‌ ای کاش کره خاکی یک لحظه می‌ایستاد و زمان متوقف می‌شد و کمی بیشتر غرق این دلخوشی‌ها می‌شدیم.