رفتن به محتوا
تلویزیون سام با ۲ سال ضمانت سام سرویس
کد خبر 121128

درمان بیماری های بی نشانه

img alt="درمان بیماری های بی نشانه" src="http://vista.ir/include/articles/images/87b659281405331cfa5d99fa6fae006d.jpg" />

اگرچه آلودگی با میکروب «هلیکوباکتر پیلوری» معمولاً سبب اختلال بارز در کودکان نمی شود، با این حال اگر این عفونت درمان نشود منجر به اختلالات گوارشی مثل گاستریت (التهاب و آسیب جدار معده) یا بیماری زخم پپتیک (زخم معده یا زخم قسمت ابتدایی روده کوچک موسوم به دوازدهه، اثنی عشر یا دئودنوم) شده و حتی در سنین بالاتر می تواند منجر به سرطان معده شود. در اغلب افراد عفونت قبل از پنج سالگی وارد بدن می شود. انتقال میکروب ممکن است از راه مدفوعی- دهانی، معدی- دهانی (استفراغ) یا دهانی- دهانی رخ دهد.
● همه گیری شناسی
این میکروب در همه جای دنیا به خصوص در کشورهای در حال توسعه (جایی که تا ۱۰ درصد کودکان و ۸۰ درصد بالغان شواهد آزمایشگاهی عفونت با این میکروب را نشان می دهند) دیده شده که معمولاً افراد مبتلا نیز هیچ علامتی ندارند. در این کشورها تا ۹۰ درصد افراد با این میکروب آلوده اند. زخم معده و دوازدهه در کودکان ناشایع بوده و شیوع دقیق آن نامعلوم است.
● علائم و نشانه ها
عفونت با «هلیکوباکتر پیلوری» در هر فردی می تواند وجود داشته باشد. در بیشتر موارد عفونت با این بیماری خاموش بوده و هیچ علامتی ندارد. وقتی عفونت با باکتری علامتدار می شود، معمولاً فرد نشانه های گاستریت یا بیماری زخم پپتیک را از خود نشان می دهد. در کودکان نشانه های گاستریت تهوع، استفراغ و شکایت مکرر از درد شکم است. به هر حال این نشانه ها در خیلی از بیماری های دوران کودکی شایع است. «هلیکوباکتر پیلوری» می تواند سبب زخم پپتیک شود. در کودکان بزرگ تر و بالغان شایع ترین نشانه بیماری زخم پپتیک، احساس گرسنگی یا درد سوزاننده در شکم به خصوص در ناحیه زیر دنده ها و بالای ناف است. درد با معده خالی تشدید شده و با خوردن غذا، نوشیدن شیر یا مصرف آنتی اسید تسکین پیدا می کند. کودکان مبتلا به زخم پپتیک نیز دچار خونریزی از زخم شده که سبب هماتمز (استفراغ خونی یا استفراغ حاوی مواد شبیه دانه های قهوه) یا ملنا (مدفوع سیاه، خونی یا شبیه قیر) می شود. کودکان کم سن و سال تر با بیماری زخم پپتیک ممکن است هیچ نشانه واضحی نداشته و بنابراین تشخیص آن بسیار مشکل است.
● سرایت
راه های سرایت بیماری به درستی شناخته نشده است، ولی دانشمندان معتقدند «هلیکوباکتر پیلوری» به دلیل اینکه در افراد یک خانواده شایع بوده یا در مکان هایی که افراد زیادی در شرایط غیربهداشتی زندگی می کنند، شایع است قابل سرایت است. به هر حال تحقیقاتی که بیانگر انتقال بیماری از یک فرد به فرد دیگر است، به وضوح راه های انتقال را نشان نمی دهد.
● تشخیص
پزشکان با استفاده از انواع مختلفی از آزمایش ها عفونت «هلیکوباکتر پیلوری» را تشخیص می دهند. این آزمایش ها عبارتند از؛
- مشاهده مستقیم مخاط پوشاننده معده با استفاده از آندوسکوپ. این حالت تحت بی حسی (بیهوشی) انجام می پذیرد. در این حالت پزشک ضمن بررسی مخاط معده، چندین نمونه از مخاط معده را برای ارسال به آزمایشگاه و بررسی از نظر عفونت «هلیکوباکتر پیلوری» نیز می گیرد.
- تست های خونی که حضور آنتی بادی (پادتن های) ضد «هلیکوباکتر پیلوری» را نشان می دهند. تست های خونی رایج بوده با این حال آزمایش ها در کودکان به راحتی بزرگسالان قابل تفسیر نیستند.
- تست های تنفسی که کربن رادیواکتیوی که توسط میکروب تجزیه شده را در بازدم اندازه گیری می کند. برای انجام این آزمایش بیمار محلول حاوی کربن رادیواکتیو (با شرایطی که ضرری برای بیمار نداشته باشد) را می نوشد. این تست ها بیشتر در بالغان انجام می شود.
● درمان
پزشکان برای درمان عفونت «هلیکوباکتر پیلوری» از آنتی بیوتیک استفاده می کنند. به خاطر اینکه یک آنتی بیوتیک تنها، ممکن است قادر به از بین بردن میکروب نباشد گاهی از ترکیبی از آنتی بیوتیک ها استفاده می شود. در صورت بروز علائم و نشانه های خونریزی از معده یا روده کوچک (هماتمز یا ملنا)، بیمار باید در بیمارستان بستری شود. همراه با آنتی بیوتیک، پزشک معالج ممکن است آنتی اسید یا داروهای مهارکننده اسید برای خنثی کردن یا توقف تولید اسید معده تجویز کند. همراه با درمان ضد«هلیکوباکتر پیلوری» توصیه می شود که غذا در پنج یا شش وعده مصرف شده تا هیچ گاه معده خالی نماند. نکته بسیار مهم اجتناب از مصرف آسپرین یا ترکیبات حاوی آن، ایبوبروفن یا سایر داروهای مسکن ضدالتهابی (استامینوفن جزء این گروه نیست) است، زیرا این داروها سبب التهاب معده و همچنین خونریزی آن می شوند.
● پیشگیری
هنوز واکسنی علیه «هلیکوباکتر پیلوری» پیدا نشده و چون راه های انتقال بیماری نیز به خوبی شناخته نشده است، راه های پیشگیری دقیقی وجود ندارد. با این حال رعایت موارد زیر همیشه الزامی است؛
- شست وشوی مکرر دست ها، علی الخصوص قبل از خوردن غذا، بعد از اجابت مزاج و قبل از پخت غذا
- مصرف غذاهای تازه و غذاهایی که به خوبی پخته شده و از جاهای مطمئن تهیه شده باشد.
- نوشیدن آب از منبع مطمئن.
در شرایط زیر باید سریعاً بیمار توسط پزشک دیده شود؛
- درد شدید شکمی
- استفراغ خونی یا حاوی دانه های قهوه مانند
- مدفوع حاوی خون، سیاه رنگ یا شبیه قیر
- درد مالش یا سوزشی مداوم در ناحیه زیر دنده ها که با خوردن غذا، نوشیدن شیر یا مصرف آنتی اسید بهتر می شود.
در نهایت باید به خاطر داشت بیشتر علل درد شکم به دلیل این میکروب نیست و کودکان به دلایل متعدد و متعارفی مانند سوءهاضمه ناشی از خوب نجویدن غذا، برخی ویروس ها، اضطراب و ترس یا موارد حادی مثل آپاندیسیت دچار درد شکمی می شوند.

دکتر رامین علاسوند متخصص اطفال و نوزادان
افسانه طاعتی کارشناس مامایی

منبع : روزنامه اعتماد

نظرات کاربران
نظر شما

ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

تازه‌ترین خبرها