احتیاطات قلبی ریوی در درمانگاه دندانپزشکی
مسوولیت دندانپزشک در قبال بیماران مبتلا به بیماری‌های قلبی، استفاده از تمام اقدامات پیشگیرانه در جهت کاهش احتمال وقوع حملات قلبی طی کار جراحی دهان است. اقدامات پیشگیرانه با گرفتن یک شرح حال دقیق از بیمار آغاز می‌شود...
در مورد بیماران با آنژین صدری، باید از بیمار درباره اتفاقاتی که آنژین را به وجود می‌آورد، تعداد دفعات، مدت و شدت آنژین، پاسخ آن به داروها یا استراحت سوال کرد. در صورتی که آنژین تنها با فعالیت بدنی شدید بروز کند و بلافاصله به نیتروگلیسیرین خوراکی پاسخ دهد و در صورتی که به تازگی هیچ‌گونه افزایشی در شدت آن رخ نداده باشد، جراحی‌های سرپایی دهان اگر با اقدامات احتیاطی مناسب همراه باشد، اغلب بی‌خطر است.
با این حال اگر حملات آنژین پس از حداقل فعالیت بدنی رخ دهد و اگر چند دوز نیتروگلیسیرین برای تسکین درد قفسه سینه لازم باشد، یا اگر بیمار آنژین ناپایدار داشته باشد، باید جراحی انتخابی روی دهان را تا کسب یک مشاوره پزشکی به تعویق انداخت.
وقتی این نتیجه حاصل شد که امکان انجام جراحی بدون خطر برای بیمار وجود دارد، می‌توان جراحی را با رعایت اقدامات احتیاطی آغاز کرد.
بالا رفتن نیاز به اکسیژن در طول جراحی که از عوامل آغاز حملات آنژین است، به طور عمده ناشی از اضطراب بیمار بوده و بنابراین باید از پروتکل کاهش اضطراب استفاده کرد. به علاوه اگر بیمار فوق‌العاده مستعد آنژین است باید طی عمل به بیمار اکسیژن اضافی داده شود.
● نوع بی‌حسی
به طور کلی، بی‌حسی موضعی کامل باید انجام شود، اما درباره استفاده از بی‌حس‌کننده‌های موضعی حاوی اپی‌نفرین اختلاف نظر وجود دارد. گفته می‌شود حد مجاز مصرف اپی‌نفرین در هر جلسه ۳۰ دقیقه‌ای ۴۰ میکروگرم است (معادل ۴ میلی لیتر داروی بی‌حسی با غلظت اپی‌نفرین ۱۰۰۰۰۰/۱: برای مثال ۲ کارپول لیدوکایین با غلظت اپی‌نفرین ۱۰۰۰۰۰/۱).
در بیماران با سابقه انفارکتوس قلبی باید تا شش ماه از انجام جراحی انتخابی اجتناب کرد، زیرا خطر انفارکتوس دوباره پس از یک MI، ظرف شش ماه به کمترین میزان ممکن خواهد رسید. باید به احتمال مصرف داروهای ضد انعقاد و یا احتمال وجود نارسایی احتقانی قلب نیز توجه داشت.
در افراد مبتلا به نارسایی احتقانی قلبی (کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک) که از طریق درمان دارویی و رژیم غذایی به خوبی تحت کنترل‌اند، می‌توان جراحی سرپایی دهان را انجام داد.
البته توجه به برخی نکات ضروری است: «بیماران دچار ارتوپنه تحت هیچ شرایطی نباید به صورت طاق‌باز قرار بگیرند؛ برخی از این بیماران دیورتیک مصرف می‌کنند؛ مصرف دیگوکسین و برخی داروهای مسدودکننده کانال کلسیمی و یا ضدانعقاد نیز در این بیماران شایع است».
● مشکلات ریوی
وقتی بیمار سابقه‌ای از آسم را بیان می‌کند، دندانپزشک ابتدا باید با پرسیدن سوالات بیشتر، تعیین کند که آیا بیمار واقعا آسم دارد یا اینکه یک مشکل تنفسی از قبیل رینیت آلرژیک دارد که در مراقبت دندانپزشکی از اهمیت کمتری برخوردار است.
وقتی سابقه آسم تایید شد باید درباره تعداد دفعات، شدت و داروهای مورد مصرف سوال کرد. به خصوص باید از بیماران آسمی درباره حساسیت به آسپیرین سوال کرد، زیرا فراوانی حساسیت به داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی در این بیماران تقریبا بالاست.
در درمان‌های جراحی دهان، بیماران آسمی باید به اهمیت اضطراب در شروع اسپاسم برونش‌ها و احتمال سرکوبی آدرنال در بیمارانی که کورتیکواسترویید دریافت می‌کنند، توجه داشت.
اسپری تنفسی خود بیمار باید طی عمل در دسترس باشد و باید در کیت اورژانس داروهایی از قبیل اپی‌نفرین تزریقی و تئوفیلین را نگه داشت. پرهیز از مصرف داروهای ضد التهاب
غیراستروییدی ترجیح دارد.
بیماری‌های مزمن انسدادی و محدودکننده ریه را اغلب یکجا دسته‌بندی کرده و تحت عنوان بیماری مزمن انسدادی ریه (COPD) می‌خوانند.
در این بیماران، مجاری هوایی دچار اختلال شده، خواص ارتجاعی خود را از دست می‌دهند. به علت ادم مخاطی، ترشحات بیش از حد و برونکو اسپاسم مسدود می‌شوند که به تظاهرات بالینی COPD منجر خواهد شد. بیماران دچار COPD اغلب طی فعالیت بدنی خفیف تا متوسط دچار تنگی نفس می‌شوند.
هنگام درمان بیماران مبتلا به COPD که کورتیکوسترویید دریافت می‌کنند، دندانپزشک باید دادن کورتیکوسترویید اضافی پیش از عمل را مدنظر قرار دهد. باید از داروهای آرام‌بخش، خواب‌آور و مخدر که موجب کندی تنفس می‌شوند دوری جست.
ممکن است لازم شود بیماران را در صندلی دندانپزشکی در وضعیت نشسته و قائم نگه داریم تا بتوانند از عهده ترشحات ریوی‌شان که اغلب فراوان است، برآیند.
نکته مهم در این بیماران اجتناب از استفاده از اکسیژن اضافی حین جراحی است، زیرا در این بیماران برخلاف افراد سالم که در آنها محرک اصلی تنفس افزایش سطح CO۲ شریانی است، برای تحریک تنفس کاملا وابسته به کاهش سطح اکسیژن شریانی است.
اگر با دادن اکسیژن با غلظت بالا، غلظت اکسیژن شریانی را بالا ببریم، تحریک تنفسی از بین می‌رود و تنفس بیمار ممکن است خیلی آهسته شود. برای کاهش میزان ترشحات، وقت ملاقات را در بعدازظهر قرار دهید.
دکتر مریم خادمی
منبع : هفته نامه سپید
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.