یک سال پس از شروع طغیان دلار

دولت نباید مردم را در بدبختی رها کند

ساعت24-پارسال در همین روزها بود که نرخ تبدیل دلار آمریکا به پول ایران پرچم عصیان را برداشته و با سرعت به سوی لاغرتر کردن ریال می تاخت. درآن روزها برخی اقتصاددانان و فعالان اقتصادی از جمله سایت خبری تحلیلی ساعت 24 ازشروع توفانی شدن دلار خبردادند و خواستار اتخاذ سیاستهای ارزی و پولی کارشناسانه برای مهارقیمت دلار شدند.

رییس دولت دوازدهم اما به همراه مدیران ارشد بانک مرکزی ، وزارت اقتصاد و سازمان برنامه و بودجه به جای اینکه به طور مثال راه سرازیر شدن نقدینگی ررا به سوی سپرده گذاری بانکها یا خرید اوراق بهادار دولتی بازکنند با سیاست ارزی عجیب شروع به پمپاژدلار در بازار ارز کردند. فروش دلارهای گرانبها و کمیاب به قیمت هر دلار 3800 تومان در صرافی ها که پیش از این درایران تجربه شده و شکست خورده بود باردیگر شکست خورد. در فروردین امسال بود که نرخ تبدیل دلار به ریال ایران مهارش از دست دولت خارج شد و در یک دوره کوتاه به هردلار 6 هزارتومان رسید.حالا در پاییز 1397 نرخ تبدیل هردلار در بازار آزاد و به رغم همه تلاش های نافرجام دولت به حدود 14هزارتومان ایران رسیده است که تقریبا 3برابر دلار در پاییز پارسال است. در این 6 ماه سپری شده نرخ فروش همه کالاها و خدمات به تبعیت از نرخ دلار به ریال ایران عصیان کرده و تا 2برابر افزایش را به طور میانگین تجربه کرده اند.اما دولت ایران باوردارد با وجود اختصاص دلار معادل 4200 تومانی به خرید کالاهای اساسی ، نرخ تورم عمومی به ویژه نرخ تورم کالاهای اساسی چندان بالا نخواهد بود و از سوی دیگر به دنبال یک سیاست تبلیغاتی یک پارچه به صورتی عجیب به مردم یادآور می شود که نگران قحطی کالاهای اساسی نباشند. با این همه اما واقعیت این است که ایرانیان حالا در پاییز 1397 نسبت به پاییز 1396 احساس بیچارگی و تحقیر بیشتری دارند. بزرگترین نگرانی شهروندان ایرانی این است که در آینده ای نه چندان دور بازهم نرخ دلار به ریال ایران از کنترل دراندازه فعلی نیز خارج شده و به سمت اعداد حیرت انگیز رشد کند. این مارپیچ خطرناک دلار- قیمت کالاها و خدمات که در نیم سال سپری شده رخ داد و ایرانیان را تهیدست کرده است وقتی با بی اعتنایی و استیصال مدیران ارشد اقتصادی کشور همگرا می شود شهروندان را بیشتر می ترساند.

شهروندان ایرانی در این روزها تنها و بی پناه شده اند و هرکس با اندوه و بهت و خشم از دیگری می پرسد چه خواهد شد و البته هیچ ایرانی دراین روزها نمی داند برسرکسب و کار و معیشت خودش و دوستان و همکارانش چه خواهد آمد. این بلاتکلیفی و این استیصال و سردرگمی و زندگی روزمره بدون چشم ، آسیب جدی به شهروندان ایران خواهد زد. دولت تضعیف شده دوازدهم که رییس آن نیز با نوعی بی اعتمادی از سوی نیروهای سیاسی حتی هوادار خود مواجه شده است نمی تواند به هردلیلی و به بهانه اینکه توانایی اثرگذاری ندارد یا آمریکا نمی گذارد یا مخالفان داخلی نمی گذارند، شهروندان را در بدبختی و استیصال رها کند.

دولت دوازدهم می تواند و باید با بررسی زودهنگام از توانایی ها و ناتوانی های خود برای بهبود وضعیت ا قتصادی بامردم صریح و روشن حرف بزند و بگوید چشم انداز چیست و فشارها تاکجا و تا چه زمان ادامه دارد و یا اینکه به شهروندان توضیح دهد که نبه این دلایل می توان امیدوار بود. بدترین رفتار با شهروندانی که با تورم سرسام آور مواجه شده و زورپولشان به اندازه نصف زور پارسال هم نیست همین است که دولت فعلی انجام می دهد و هیچ توضیحی نمی دهد. رییس دولت این روزها بیشترین مسئولیت را دارد و پس از آن وزیران و معاونان و مشاوران کابینه مسئولیت دارند و باید در باره چشم انداز آینده نزدیک با مردم گفت و گو کنند. دلسرد و ناامیدی بیشتر مردم در این روزها برای همه ارکان اداره کنننده اقتصاد جامعه پیامدهای سخت به دنبال خواهدداشت. بیش از این مردم را دردلهره نگه ندارید.