تحلیل ساعت 24 ازروز و روزگار ایرانیان

سفره تهی شده از شادی شهروندان

ساعت 24-این روزها شهروندان ایرانی به هم که می رسند سفره دلشان را باز می کنند و از روزگار بد و از اندوه و ناراحتی و به ویژه از اینکه چشم انداز روشنی برای خود و خانواده نمی بینند گلایه می کنند. نداشتن چشم اندازی روشن وشفاف از آینده ، بدون چون و چرا بزرگترین اندوه ایرانیان و عامل نخست درپرکشیدن شادی از سفره مردم این سرزمین است.

شهروندان می خواهند از این روزگار واین روزهایی که نمی دانند درآینده باید با کدام رخداد رو به رو شوند رها شوند و بتوانند ریخت وبافتی حتی تیره و تار از آینده برای خود داشته باشند تاسا ززندگی امروزخود را بر پایه همان ریخت و بافت و ساختار کوک کنند و از سردرگمی رهاشوند.

برای کسانی که ناگهان در یک دوره کوتاه نیمی از درآمدشان برباد رفته و تهیدست تر شده اند و دلیلش را نیز به خوبی نمی فهمند و نمی دانند کجا و چگونه از این سیل ویرانگر کاهش قدرت خرید رها خواهند شد بسیار اهمیت دارد بدانند این روزگار بی آیندگی درکدام نقطه به آخر می رسد . اگر ایرانیان بدانند به چه دلیلی باید این روزهای دشوار را سپری کنند و حتی دوباره از اول خط شروع کنند شاید بردباری بیشتری نشان دهند تا اینکه این چنین بی تاب و ناراحت باشند. بی تابی ایرانیان از این است که نمی دانند آیا روزی یک دولت کارآمد با رای آنها یا حتی بدون رای آنها براین همه ثروت پیدا و پنهان این سرزمین استیلا می یابد و آنها را به مهممانی باشکوه دیدن چشم آنداز آینده دعوت خواهد کرد؟

پرکشیدن شادی از سفره ایرانیان اما دلایل دیگری هم دارد . یکی دیگراز تاراج کنندگان شادی ایرانیان ، شکاف روزافزون درآمدی میان رانت خواران و فاسدان با اکثریت شهروندانی است که به دلیل تاراج یادشده از سوی حرامخواران تهیدست تر می شوند. بدبختی این است که گروهی روشنفکر بی مسولیت نیز تهیدست تر شدن مردم را به چیزهایی نسبت می دهند که دربسیاری از جامعه ها به افزایش رفاه مادی آنها منجر شده است و آنها را به میهمانی می خوانند که از دل آن نکبت بیشتر در می آید. این روزهای سخت برای ایرانیان باید به خوبی روشن شود و آنها حق دارند بدانند چرا یک دولت که خود را دولت تدبیر خوانده است از یک رخداد ناراحت کننده تنها 7 سال پیش درس نگرفت و همان راهی را رفت که دولتهای نهم و دهم رفتند و هیچ توضیحی هم نمی دهد. این برای هر شهروندی که راهی برای بررسی های رخدادهای مشابه تحریم 1391 و 1397 دارد ناراحت کننده است که چرا یک دولت می تواند یا می خواهد یا به این سو هدایت می شود که دریک چاله هنوز پر نشده بیفتد و از سوراخ تحریم دوبار به یک شکل نیش بخورد وشهروندان را به بستر بیماری بیندازد.

چیزی بدتر از این برای یک جامعه وجود ندارد که گروهی از سرعمد یا از سرنادانی به چشمهای آنها خاک بپاشند تا آینده را نبینند و ناگزیر شوند دورخود بچرخند و پس از دور زدن هایی که از آخر آن بی خبرند خود را درجایی ببینند که پیش از این بودند . اینها هستند که شادی را از سفره ایرانیان تهی کرده اند. باید از هر راهی که می شود به این روزگار بی آیندگی کسب وکار پایان داد و با توجه به توزیع قدرت در میان نهادهای مدنی و نهاد دولت این کار باید از سوی دولت شروع شود.