فهمیدید مشکل اقتصاد ایران نیلی نبود ونیست

ساعت 24 - حالا دیگر مسعود نیلی اقتصاددان ایرانی نزدیک به دوسال است که در دولت آقای روحانی فعالیت نمی کند و حالا حتی در محافل غیر دولتی وبرای سخنرانی نیز کمتر حضوردارد. پیش از این و در سالهای فعالیت وی در کابینه به عنوان مشاورارشد اقتصادی برخی اقتصاددانان از گروههای سیاسی و یا فکری هرآنچه دردولت یازدهم در حوزه اقتصاد رخ می داد را به او و به نئولیبرالیسم نسبت می دادند .

dir="RTL">نیلی از سوی طیف های فکری گوناگون که ارتباط اندیشه ای پنهان دارند با هجوم مواجه شده بود. حسین راغفر که براساس نوشته ویکی پدیا درسالهایی سردبیر یکی از نشریه های روزنامه کیهان بوده است و حالا پرچم مبارزه با افکار و عقاید نیلی را دست گرفته بود و به نمایندگی از کسانی که خود را اقتصاددان نهادگرا می دانند در صف مقدم قرار داشت. . علاوه براین مدیریت یک روزنامه با نفوذ و قدیمی نیز به طور مستقیم و غیر مستقیم با همراهی برخی از رسانه های همفکر تلاش می کردند نیلی را منکوب کنند. جدای از این برخی از اقتصادخوانده های جوان همراه و همکار با احمد توکلی که خود از مخالفان سرسخت افکار آزادیخواهانه نیلی است نیز به صف منتقدان پیوستهبودند. . این طیف های گوناگون باورداشتند یا می خواستند نشان دهند که باور دارند، اگر اقتصاد ایران شیرازه اش از هم گسیخته است تنها یک عامل دارد و آن عامل اندیشه های اقتصادی است که مسعود نیلی آن را نمایندگی می کند و آن اندیشه وابسته به لیبرالیسم جدید است. حالا اما این سه گروه و دیگرانی که خرسند بودند می توانند به بهانه حضور نیلی در دولت به جریان اقتصاد رقابتی ناسزا گفته و ضعف دولت روحانی را نشانه ضعف اقتصاد رقابتی و آزاد معرفی می دانستند بازهم واین بار می گویندچون برنامه سوم را نیلس نوشته و اجرا شده است اقتصاد ایران به این حال و روز افتاده است. دراین باره برخی نکات را یاد آور می شویم:

یکم: واقعیت این است که دقت در پس و پشت تصمیم های اقتصادی اتخاذ شده درایران در همه 4 دهه تازه سپری شده نشان می دهد این تصمیم ها در دیدگاههای چپ گرایانه ریشه داشته ودارند و برخلاف تبلیغات غیر منصفانه هرسه طیف یاد شده به اضافه عناصر بازمانده چپ ارتدکس سیاستهای کلان اقتصادی اتخاذ شده با مبانی و آموزه های اندیشه و فلسفه اقتصاد ازاد سازگار نبوده است. اگر تجربه سیاستهای ارزی ویرانگر همین سالهای 1397 تاامروز را معیاری برای سایرسیاستهای اقتصادی ایران بدانیم به گستردگی و ژرفای نفوذ پایدار اندیشه اقتصاد نا آزاد پی خواهیم برد. این یک اتهام ناکارشناسی و برخاسته از درون مایه سیاسی است که می خواهد به دلیل وفاداری به اقتصاد نا آزاد و اقتصاد حکومتی همه ناکارآمدی اقتصاد را به اندیشه ای نسبت دهد که در این مدت در حاشیه بوده است اگر حبس شدن نرخ بهره بانکی در همه این 40 سال و حضور پررنگ نهاد و نظام قیمت گذاری دولتی کالاها و خدمات و انحصارهای بزرگ درتولید و توزیع صنایع پتروشیمی ، فولاد، خودروسازی ، برق ، آب ، گاز و بنزین و ... را ادامه اقتصاد نا آزادنمی دانیم پس حضور آنها چه معنایی دارد؟

دوم : رفتار و گفتار های ضد اقتصاد آزاد که در سالهای پیش مسعود نیلی را به عنوان نماینده این اندیشه هدف قرارداده بودند وهنوز نیز یکی از آنها پس از ساله سکوت ناگهان یادش افتاده است که برنامه سوم عامل بدبختی اقتصاد ایران است حالا چه حرفی دارند بزنند؟ این نوشته ذات سیاسی ندارد اما می توان به کسانی که خود را اقتصاددان نهادگرا می خوانند و با استفاده از فضای مناسبیکه در اختیارشان است و هرروز در جایی سخنرانی می کنند و به جای دادن آدرس درست به شهروندان و افکار عمومی در زمینه شکست اقتصاد در ایران آدرس عوضی می دهند یادآور شد که واقعا این حرفهایی را که این سو وآن سو می زنید را خودتان قبول دارید؟ آیا سیاستهای اقتصادی ایران را در این چهاردهه تنها نهاددولت اتخاذ کرده و نهادهای دیگر مثل مجلس قانون گذاری و یا شورای نگهبان که در آخرین مرحله نظر اصلی رادارد و یا سایر نهادها در این سیاستهای اقتصادی هیچ کاره بوده اند؟ آیا سازمان برنامه و بودجه از سال 1379 تا کنون در اختیار هواداران اقتصاد ازاد بوده است یا کسانی مثل فرهاد رهبر ، محمد رضا عارف و آقایان ستاری فر و شرکا وحالا آقای نوبخت آن را در اختیار داشته ودارند ؟ ایا بانک مرکزی ایران در همه سالهای پس از مرحوم نوربخش در اختیار هواداران اقتصاد آزاد بوده است؟ به نظر می رسد برخی از کسانی که خود را پشت سنگر نهادگرایی اقتصادی پنهان کرده اند هرگز منصفانه و کارشناسانه نظر نداده اند. حالا که هیچ اقتصاد دان طرفدار اقتصاد رقابتی در دولت و مجلس جایی ندارند و منشا هیچ تصمیم گیری نیستند ،بازهم نیلی را مقصر می دانید و بازهم آدرس عوضی می دهید؟