تصویر ایران در 16فروردین 1399

ساعت 24 - ایران عزیز در فردای پس از تعطیلات طولانی رسمی وغیررسمی و آلوده به ویروس آدمکش کرونا ودر16 فروردین 1399 دریاد و ذهن ایرانیان چگونه تصویر می شود و ایندگان درباره این روز تاریخی چه خواهند خواند و چه خواهند شنید.

حالا که باید به آفرینندگان اینترنت و شبکه های اجتماعی باید از ژرفای دل آفرین گفت که اجازه نمی دهند تصویر ایران عزیز در 16 فروردین یکسره از سوی گروه خاصی به تصویر بکشد این نوشته نیز برای ثبت درتاریخ نگاشته شده است. واقعیت این است که تصویری جامع و همه سویه از ایران ارزشمند دریک قاب ناممکن است و این نوشته نیز هرگز ادعای ثبت جنین تصویری ندارد. در یک تقسیم بندی کلی برای تصویر ایران در 16 فروردین 1399 می توان وضعیت و حال و روز دونهاد دولت - به معنای حکومت و نهادهای قدرت – ونهادهای مدنی به ویژه خانواده ها و شهروندان را جداگانه ترسیم کرد و سپس آن دو تصویر را به هم ارتباط داد .

تصویری که از واقعیت دولت درایران در 16 فرودرین 1399 می توان ترسیم کرد این است که با وجود تمرکز همه انواع قدرت دراین نهاد و خالی بودن دست نهادهای مدنی از قدرت ، هیچ راهبرد روشن ، پیش برنده و برپایه واقعیت های ایران و جهان و به ویژه هیچ راهبرد ارایه شده ای برای بیرون بردن ایران از این روزهای ناخوش ندارد. . دولت ایران به معنای قوه مجریه یا کابینه یا نهاد ریاست جمهوری ، در داخل از نیروهای مخالف شکست خورده و درخارج نیز هیچ نیروی پشتیبانی کننده ندارد. دولت ایران در تنهایی آزاردهنده ای افتاده و ریال و ارزی هم برای هزینه کردن از انباشت های پیشین ندارد و تنها کالای قابل فروشی هم که داشت در ته دره مرگ قرار دارد. دولت ایران نه تنها درآمدی قابل اتکا و نقد شونده ندارد بلکه راهش برای تصمیم گیری در همه امور نیز باز نیست و دراین دنیای شلوغ صدایش به جایی نمی رسد که کمکی بگیرد از جایی یا کشوری. سایر نهادهای قدرت درایران نیزدست کمی از دولت ندارند و به بازی بزرگ و رویارویی سترگ با آمریکا می اندیشند و باورشان این است که باید دراین نبرد بزرگ به جایی رسید تا تنگناها برطرف شود . درحالی که دولت شاید راهی برای گفت وگو با نیروی برتر دنیا را در پس و پشت ذهن داشته باشد اما به نظر می رسد این خواسته در16 فروردین 1399 حتی به مرحله بیان نیز نرسد. تصویری که از نهاد های اصلی قدرت درایران بهار شروع 1399 می توان تصویر کرد این است که برای حل مسایل داخلی مثل شغل های از دست رفته و درآمدهای صفر شده دست کم درکوتاه مدت توانایی و برنامه فشرده وچابکی ندارند.

تصویری که می توان از میلیونها شهروند ایرانی درروز 16 فروردین 1399 برای آینده و تاریخ ترسیم و ثبت کرد بدون چون و چرا یکی از اندوه بارترین و غم انگیز ترین تصویرهای مردم این سرزمین است. میلیونها شغل از دست رفته در صدها هزار واحد صنفی ومیلیونها انسانی که بلاتکلیف و سرگردان و ناراحت شغل و درآمداز دست رفته شان هستند و میلیونها کارمند و کارگری که نمی دانند برای کسب مال وتامین درآمد ومعیشت خود به سرکارها برگردند یا اینکه در خانه ها بمانند واز جان خود صیانت کنند تصویری است که می توان از شهرنشینان ایرانی ترسیم کرد. در روستاها و مراکز تولید محصولات قابل تبدیل به غذا شاید روزگار بهتر باشد اما آنها نیز بدون چون وچرا برای تامین کود ، سم و بذر و پول با دشواری مواجه هستند. بدترین وغمبارترین تصویر از شهروندان ایرانی در روز 16 فروردین 199 اما این است که امیدی به کمک هیچ دولتی درخارج و درداخل ندارند و چیز به درد بخوری هم از مدیران ارشد نمی شنوند و نمی خوانند.