"دولت قبلی " ؛ اسم رمز استیصال دولت رییسی

ساعت 24 - کادرهای ورزیده دولت سیزدهم در مقام ریاست دولت تا معاونان و وزیران و روسای نهادهای اصلی اقتصاد در یک رفتار رمزگذاری‌شده و بر اساس پیمان جمعی اعلام‌نشده انگار وظیفه دارند درباره هر رخداد اقتصادی و نیز سایر رخدادها در هر سطحی سخن می‌گویند یا چیزی می‌نویسند حتما از اصطلاح «در دولت قبلی» یا عبارت «دولت قبلی باید» یا اینکه «دولت قبلی نتوانسته بود» استفاده کنند. دقت در به‌کارگیری پرشمار اصطلاحات در پیش گفته شده نشان می‌دهد این کار اسم رمز لاپوشانی ناتوانی‌ها، کاستی‌ها و بیراهه‌روی‌های دولت سیزدهم است.

html>

دقت در روش‌ها و راهبردهای به‌کارگیری این ادبیات در اقتصاد سیاسی نشان می‌دهد گروهی از سیاست‌ورزان و نیز شاید برخی احزاب نزدیک به دولت سیزدهم برای این روند اتاق فکر دارند و در این اتاق فکر عبارات ساخته و پرداخته می‌شود. این‌گونه شده است که یک سال پس از تاسیس نهاد دولت سیزدهم، هر مدیری هرجا گیر می‌افتد و با این پرسش روبه‌رو می‌شود که چرا به آن وعده وفا نشد یا چرا در انجام آن سیاست بارها اعلام شده به شکست رسیدید با شتاب دست فرمان را تغییر داده و اتومبیل ناکارآمدی را به زمین دولت‌های روحانی می‌راند. به این ترتیب دولت‌های حسن روحانی مسوول نرخ تورم بالای یک سال تازه‌سپری شده‌اند، دولت دوازدهم مقصر اصلی در ایستایی گفت‌وگوهای هسته‌ای است. دولت دوازدهم است که راه دادوستد با دیگران از جمله کشورهای همسایه را بسته است، دولت روحانی است که باید شکست در آبرسانی به شهرهای بزرگ را بپذیرد؟ دولت‌های روحانی راه ورود سرمایه‌های خارجی را بسته و نیز به تورم شگفت‌انگیز مواد غذایی دامن زده است.

این رفتار عجیب اعضای دولت رییسی از بالا تا پایین از سوی دیگر با سکوت تمام‌عیار اعضای ارشد دولت‌های روحانی به ویژه اعضای ارشد اقتصادی روبه‌رو شده و افکار عمومی شاید به این سو هدایت شوند که با حسن روحانی باید رفتاری تندتر داشت. واقعیت این است که اگر دولت سیزدهم بخواهد در سه سال آینده و حتی در ماه‌های آینده از این خنجر زهرآلود برای سرپوش نهادن به ناکارآمدی‌های خود در مهار تورم و گفت‌وگوهای بی‌فایده برای رفع تحریم و نیز بیرون کشیدن سرمایه‌گذاری از ته دره مرگ باز هم استفاده کند باید بداند شهروندان را خشمگین می‌کند و نهادهای منطقه‌ای و سیاسی و اقتصادی را در مقام نقدهای بی‌رحمانه از نهاد دولت در ایران قرار می‌دهد. روشنگران ایرانی باید آماده باشند این چاقوی در حال زنگ زدن را از دست دولت و رسانه‌های افراطی بیرون کشند.