سرمایه های کارفرمایان درحال ذوب شدن

تولید کنندگان دست از کار می کشند

ساعت 24 - " در شرایطی که تورم چشم انداز اقتصادی را مبهم و امکان پیش بینی پذیری را از فعال اقتصادی سلب کرده، سرمایه کارآفرینان مثل گلوله برفی در معرض آفتاب داغ در حال آب شدن است." این جمله محمدرضا ظهره وندی رییس کمیسیون اتاق بازرگانی تهران فعالان اقتصادی را یاد داوری مشاور ارشد اقتصادی رییس جمهور حسن روحانی می اندازد. مسعود نیلی مشاور ارشد سابق رییس جمهورو اقتصاددان نامدار ایرانی در اوایل بهار امسال به انجمن مدیران صنایع آمد تا چشم اندازی از تحولات احتمالی سال 1398 را ارایه دهد و تحلیل خود را از وضعیت اقتصاد کلان ایران با مدیران واحدهای صنعتی درمیان بگذارد.

این اقتصاددان ارشد ایرانی درضمن بیان تحلیل خود و از آنجا که درجمع مدیران بخش خصوصی سخن می گفت به طور مختصر و در حد یک گزارش تحلیلی بسیار کوتاه تاکید کرد، امسال بخش خصوصی ایران سختی های قابل اعتنایی را تحمل خواهد کرد. درآن روزهای بهاری اما این داوری نیلی بازتاب چشمگیری در جامعه فعالان بخش خصوصی پیدا نکرد اما حالا که فصل سوم از چهارفصل سال به پایان می رسد معلوم می شود این اقتصاددان استراتژیست برپایه تحلیل بودجه امسال و با لحاظ کردن کسری فزاینده بودجه سال 1398 و تکاپوی دولت برای تامین درآمد از محلی غیر از صادرات نفت خام به نتیجه یادشده رسیده بود. در این روزها و هفته ها شاهدیم نهادهای درآمد ساز دولت مثل سازمان مالیاتی ، گمرک و خصوصی سازی باارایه راههای گوناگون قصددارند درآمد های تازه به دست آورند درحالی که به ویژه بخش خصوصی ایران جان دربدن ندارد به همین دلیل است که شاید محمدرضا زهره وندی رییس کمیسیون صنعت اتاق تهران از ذوب شدن سرمایه کارفرمایان می گوید و باوردارد تولید کنندگان دست از کار می کشند. اوگفته است "مسئولان دولتی از رشد میزان اشتغال در شهرک های صنعتی بزرگ استان تهران مثل شمس آباد و عباس آباد خبر داده اند اما تشدید مشکلات مربوط به زیرساخت ها در دیگر شهرک ها مانع رشد اشتغال شده است." به گزارش اتاق تهران ظهره وند تصریح کرده است:

واحدهای مستقر در شهرک های صنعتی با مشکلات متعدد دست و پنجه نرم می کنند که هزینه های تولید را افزایش داده و تولیدکننده را از ادامه کار منصرف می کند. بخشی از این مشکلات مربوط به عدم تامین زیرساخت هاست. امکانات مربوط به تامین آب، برق، تلفن، گاز، راه و فاضلاب کامل نیست. بخشی از شهرک ها به آب دسترسی ندارند، بنابراین آب را از جای دیگر خریداری کرده و با تانکر به محل تولید منتقل کنند. هم چنین برق به طور مداوم برای شهرک ها تامین نمی شود و این یعنی نیروی کار در شهرک حاضر شده اما دستگاه ها فعال نیست. هزینه های ناشی از عدم وجود زیرساخت های لازم برای کار بر دوش کارفرمایان در شهرک های صنعتی سنگینی می کند و توان حرکت را از آن ها گرفته است.چالش تامین اجتماعی و مالیات بر ارزش افزوده برای واحدهای کوچک و متوسط مستقر در شهرک های صنعتی تشدید شده است. اکنون سازمان مالیات به سراغ این واحدها آمده و از آن ها مالیات بر ارزش افزوده ده سال گذشته را طلب می کند. این درحالی است که باید این مالیات را از مصرف کننده نهایی گرفت نه کارگاهی که بخشی از محصول را تولید می کند و آن را به کارگاه دیگری می فرستد تا تکمیل شود و در تامین مواد اولیه هم فاکتور رسمی در دست ندارد.این فشارها درحالی کار را برای تولیدکنندگان سخت کرده که تامین سرمایه در گردش هم برای این واحدها، به معضلی تبدیل شده است. در خوش بینانه ترین حالت ممکن، تولیدکنندگان می توانند وام دریافتی از بانک ها را با در نظر گرفتن تنفس در مدت زمانی بیش از یک سال بازگردانند. بانک ها با در نظر گرفتن این مسائل علاقه ای به تخصیص اعتبار به واحدهای کوچک و متوسط نشان نمی دهند. بخشی از واحدها از شرکت های خصوصی یا دولتی مطالباتی دارند که معوق شده و وصول آن به تاخیر افتاده است. در این شرایط، که درآمدی نیست و هزینه هم باقی است، تولیدکننده نه راه پس دارد و نه پیش، بنابراین عطای تولید را به لقایش بخشیده و کار را تعطیل می کند.