نگاهی به آخرین تحولات انتخاباتی اصولگرایان

زمزمه‌های نامزدی رییس مجلس

ساعت 24-گمانه‌زنی‌های انتخاباتی از چند ماه قبل شروع شده و بسیاری از گزینه نامزدهای به اصطلاح درجه دو هم به صف شده‌اند. فضای سیاسی کشور اما تازه انتخابات را جدی گرفته است. تحولات سیاسی در هر دو جریان سیاسی اصلاح‌طلب و اصولگرا نشان می‌دهد که رقابت‌های پیش‌رو با آنچه تا هفته پیش تصور می‌شد، تفاوت خواهد شد.

مثلا گمان می‌رفت که شاهد دوقطبی رییسی- خمینی باشیم اما ظرف شامگاه دوشنبه معلوم شد که سیدحسن خمینی وارد انتخابات نمی‌شود. درباره ابراهیم رییسی هم همچنان وضعیت مشخص نیست. نامزد نشدن سیدابراهیم ریسی اما اگرچه به این صراحت و شفافیت اعلام نشده اما محتمل است. دلایل بسیاری نیز برای اثبات این ادعا وجود دارد. اول از همه بحث کاندیداتوری سعید جلیلی است که اخیرا جدی می‌نماید. او پیش‌تر گفته بود که درصورت نامزدی رییسی وارد میدان نمی‌شود. حالا اما جلسات بیشتری برگزار می‌کند، شبکه حامیانش فعال شده‌اند و مشخص‌تر از همه اینکه سیدحسین نقوی‌حسینی که سال 92 رییس ستاد جلیلی در تهران بود، از آمادگی او برای کاندیداتوری و همچنین اینکه موردحمایت رییسی است، می‌گوید! دومین دلیلی که احتمالا سبب شده رییسی در کاندیداتوری تردید کند، آن است که بسیاری از کارشناسان از گوشه و کنار به او یادآور شدند که انتخابات ریاست‌جمهوری ریسک بسیاری دارد و درصورت شکست، موقعیت فعلی خود را از دست خواهد داد. رسیدن به چنین نتیجه‌ای نیز با توجه به آنکه فضای انتخابات همیشه توام با تخریب بوده و رقبا بی‌کار نخواهند نشست، نمی‌تواند دور از انتظار باشد. به ‌خصوص که اصولگرایان باخت رییسی در دوره قبل را نیز ناشی از تخریب او در جریان مناظرات می‌دانند! سومین نکته قابل‌توجه اما تردیدهایی است که در اجماع روی رییسی به وجود آمد. تا چندی قبل، او گزینه بلامنازع اصولگرایان برای اجماع بود اما حالا شاهدیم که پایداری ساز خود را می‌زند و شورای وحدت نیز همزمان با رییسی، برای قالیباف و محسن رضایی نامه می‌فرستد. بر این اساس طبیعی است که رییسی قدری مردد شده و بخواهد جایگاه فعلی خود را حفظ کند. تردیدها درباره ریسی و نیامدن سیدحسن خمینی اما همه آن چیزی نیست که رخ داده و فضای سیاسی کشور را متحول کرده است. مهم‌تر از آن مشاهده نشانه‌هایی از کاندیداتوری آقای رییس مجلس است. گمانه کاندیداتوری محمدباقر قالیباف نیز در این انتخابات از مدت‌ها قبل و حتی از همان وقتی که پایش به «بهارستان» رسید، مطرح بود اما سکوت او در این باره این احتمال را مطرح می‌ساخت که شاید شرایط را برای ورود مناسب ندیده و در دقیقه 90 به همان ریاست مجلس اکتفا کند. مهم‌ترین مانع قالیباف برای کاندیداتوری اما ورود رییسی به رقابت‌ها بود. قالیباف در انتخابات 96 اگرچه براساس نظرسنجی‌ها وضعیت خوبی داشت اما درنهایت به نفع رییسی کنار رفت. بر این اساس احتمالا مایل به تکرار این تجربه نیست و این مدت منتظر مانده تا تکلیف آمدن و نیامدن رییسی معلوم شود. شاهد آنکه یکی از نزدیکان او یعنی محسن پیرهادی، چندی قبل در مصاحبه خود از نیامدن گفت که طبق برداشت او اگر رییسی بیاید، قالیباف به او کمک خواهد کرد.
حالا اما 2 ماه مانده به انتخابات و همزمان با کمرنگ شدن احتمال کاندیداتوری رییسی شاهد مقدمه‌چینی برای نامزدی قالیباف هستیم. زحمت این مقدمه‌چینی را نیز رسانه‌های نزدیک به او می‌کشند. مثلا سایت «فردا نیوز» به نقل از عباس سلیمی‌نمین می‌نویسد: «با اجماع عقلای اصولگرا، قالیباف قطعا باید نامزد انتخابات شود» و امیررضا واعظ آشتیانی در مصاحبه با همین رسانه می‌گوید: «انتخابات ریاست‌جمهوری برای گروه‌ها و احزاب حائز اهمیت است و نمی‌توان ریسک کرد لذا حتما باید کسی بیاید که بتواند تبدیل به لکوموتیوی قوی شده و سایر طیف‌ها را به سوی خود جذب کند. به نظر من قالیباف این ظرفیت را دارد.»
روزنامه «صبح ‌نو» که از دیگر رسانه‌های در اختیار تیم رسانه‌ای قالیباف است نیز در صفحه نخست خود و طی گزارشی با عنوان «قالیباف می‌تواند گزینه اجماعی باشد»، می‌نویسد: «بسیاری از نیروهای انقلابی مترصد آن هستند تا در صورت استمرار وضع موجود و عدم تمایل رییسی برای نامزدی، روی شخص دیگری که کارآمدی و رای‌آوری را توامان داشته باشد، متمرکز شوند. در میان اسامی مطرح، محمدباقر قالیباف هم ویژگی کارآمدی را دارد و هم خصیصه رای‌آوری را.» اینکه نهایت قالیباف نامزد خواهد شد یا خیر، یا اینکه رییسی با توجه به تردیدهایی که درباره موفقیت او وجود دارد، محافظه‌کاری کرده و در دستگاه قضا می‌ماند یا خیر هنوز روشن نیست و در آینده معلوم خواهد شد اما علی‌الحساب این برداشتی است که می‌توان از آخرین تحولات سیاسی و انتخاباتی کشور داشت.