طالبان جنگ با ایران در مرز شرقی

ساعت 24 - سخنان از سر احساس و هیجان سید ابراهیم رییسی درباره رفتار گروه حاکم بر افغتنستان به نام طالبان و سپس تهدید وزارت خارجه ایران و البته پاسخ تند رهبری طالبان و تصمیم هایی که از سوی این گروه در باره جلوگیری عمدی از ورود آب سهمیه ایران از هیرمند و پیامدهای ناشناس این شرایط تازه ، ایرانیان را در دلهره فروبرده است که شاید طالبان قصد جنگ دارد.

dir="RTL" style="text-align:right">برخی کارشناسان مسایل بین الملل درباره وضعیت فعلی افغانستان ومناسبات رهبری این گروه با ایران به تصمیم تاریخی آمریکا توجه پیدا کرده اند که چرا تصمیم گرفت افغانستان را به طالبان بسپارد. آن روزها رسانه های تندرووضد امریکایی درایران با تیترهایی مثل فرار مفتضحانه آمریکا از عربستان ، انگار امدن طالبان را جشن می گرفتند وحالا هم با زبانی نرم دربرابر این گروه صحبت می کنند. اما برخی از کارشناسان مثل محمدحسین بنی‌اسدی باوردارد رها شدن از لانه زنبور افغانستان و فارغ شدن از این گرداب چه با حضور جنگ‌سالاران و دولتمردان فاسد بر کابل (قبل از طالبان) یا طالبان بر آمده از غارهای قندهار و کوه‌های هندوکش با روش‌ها و شیوه‌های قرون وسطایی خود هنری بود که امریکا به خرج داد و خود را از این مخمصه نجات داد تا عواقب این آتش دامن دیگر کشورها بگیرد و از عوارض آن مصون شود.

وی نوشته است : دو کشور پاکستان و ایران با بیشترین مرز زمینی، تعاملات تاریخی و فرهنگی، جایگاه ویژه‌ای در سیاست خود را به افغانستان اختصاص داده‌اند و چنانچه نتوانند این بحران طالبان را مدیریت کنند با عوارض و عواقب غیر قابل پیش‌بینی و غیر قابل جبرانی مواجه خواهند شد و بیشترین آسیب را از طالبان خواهند دید .روابط ایران و طالبان نیز آتش زیر خاکستر است و هر بهانه و موضوعی می‌تواند این آتش را شعله‌ور کند و زبانه‌های آن را به داخل و خارج کشورمان سرایت دهد. درگیری با ایران و پاکستان برای طالبان که با زندگی غیرمدنی بر مردم افغانستان مسلط شده‌اند، نعمت به شمار می‌رود و طالبان چیزی برای از دست دادن ندارد ولی ایران و پاکستان را دچار مشکل می‌کند. واکنش عباس استانکزی، معاون وزارت خارجه طالبان به هشدار ابراهیم رییسی در مورد حقابه ایران که می‌گوید: «هم‌اکنون در امتداد مرزهای افغانستان چنان گروه‌های قدرتمندی مستقر شده‌اند که سنگ را پرتاب کرده و سر خود را زیر آن قرار می‌دهند.» نمونه تفکری است که باید به جدیت به آن نگریسته شود.