رهایی از کمر درد

img alt="رهایی از کمر درد" src="http://vista.ir/include/articles/images/621080451e63c1773e7460bca60a22f3.jpg" />

چنان چه از انجام جراحی اجتناب‌ناپذیر به نتیجه‌ی منطقی دست یافته باشید با آموزش بیشتری درباره‌ی جنبه‌های فیزیکی جراحی، موفقیت شما در این راه افزایش خواهد یافت. چرا جراحی برای شما درست است و چگونه می‌توانید در خود آمادگی پذیرش آن را پدید آورید؟ جراح در اتاق عمل چه کارهایی انجام خواهد داد؟ پس از انجام جراحی چگونه احساسی خواهید داشت؟ و برای تسریع در روند بهبودی‌تان چه کاری می‌توانید انجام دهید؟
خوشبختانه زمان‌های زیادی برای آموزش در اختیار دارید، زیرا جز در نمونه‌های استثنایی تصمیم به جراحی درباره‌ی شما یک شبه نخواهد بود. اگر پزشک شما برای انجام جراحی تصمیم ناگهانی گرفته است پیشنهاد می‌کنم شما نیز با یک تصمیم ناگهانی نظر یک جراح دیگر را نیز جویا شوید.
محدودیت‌های جراحی وقتی برایتان روشن می‌شود که بدانید برای بهبود دردهای معمولی پشت، بیشتر از دو گونه جراحی اساسی نداریم. یکی کاهش فشار روی عصب و دیگر برقراری استحکام ستون مهره‌ها.
به بیان ساده تر در دو گروه از بیماران برای از میان بردن فشاری که روی عصب‌های نخاعی آن‌ها آمده است جراحی سودمند خواهد بود، یکی آن‌هایی که دیسک میان مهره روی عصب آن‌ها فشار می‌آورد و گروه دیگر آنانی که استخوانشان عامل این فشار است. در بیشتر نمونه‌ها یک دیسک برآمده روی ریشه‌ی عصبی که از نخاع بیرون می‌آید فشار می‌آورد. این فشار شاید درون کانال روی دهد و یا چنان چه پیش از این دیدیم یک تکه‌ی جدا شده‌ی دیسک، درون مجرای خروجی مهره باعث این فشار شود. این دو دلیل، علت‌های دردهای گروه سه هستند. در دردهای گروه چهار که متهم اصلی دیسک نیست، یک برجستگی استخوانی روی عصب فشار می‌آورد یا سبب تنگی مجرای خروجی می‌شود. این بخش استخوانی با جراحی برداشته می‌شود و عصب مربوط به آن با باز شدن فضایش توانایی پیدا می‌کند کار عادی خود را بار دیگر آغاز کند.
تاکنون ممکن است برای شما این پرسش پیش آمده باشد که چرا یک بیمار برای از میان بردن فشار روی عصبش نیاز به جراحی دارد؟! حال آن که بسیاری دیگر به چنین کاری نیاز ندارند؟! یکی از نکته‌های کلیدی این است که بیماری او با درمان غیرجراحی، استراحت، ورزش و جایگزینی عادت‌های درست بهبود نیافته است. من این بررسی کلیدی را نه تنها با ادامه‌ی دردی که خود بیمار شرح می‌دهد بلکه با انجام آزمایش‌هایی برای بررسی احتمالی وجود سستی ماهیچه‌ها، از میان رفتن واکنش‌ها و کاهش حس در بخش‌هایی از ران یا ساق پا و پا، انجام می‌دهم.
هم چنین زمانی دست به جراحی خواهم زد که در بیماری به میزان چشمگیر یا به گونه‌ی پیش رونده‌یی توان ماهیچه‌یی کاهش یافته است. برای نمونه، بیمار نمی‌تواند روی نوک پنجه‌هایش بایستد، و زمانی ضعف ماهیچه‌یی پیش رونده نامیده می‌شود که یک سستی کوچک در طی تنها چند هفته با وجود مراقبت‌های لازم هم چنان پیشرفت کرده باشد و به صورت یک ضعف بزرگ درآمده باشد. البته کم می‌شود که این دو حالت پیش بیاید؛ چنان چه مسلم شوند بی‌درنگ به جراحی دست خواهم زد.
در نمونه‌هایی نیز جراحی برای این انجام می‌شود که بیماری چند ماه به درمان‌های غیرجراحی پاسخ می‌دهد ولی هم چنان دچار حمله‌های پی‌درپی و فراوان می‌شود و هر حمله‌ی درد با از میان رفتن نیروی ماهیچه‌یی و یا اختلال عصب همان ماهیچه‌ها همراه است. تصمیم به جراحی در این نمونه مبتنی بر پایه‌ی گونه‌یی داوری است، برای رهایی بیمار از اختلال پدید آمده در زندگی و با درنظر گرفتن میزان توانایی او برای رویارویی با هر حمله‌ی درد.
می‌دانم دلیل علمی کافی در این باره در دست نیست. درمان هنوز هم به گونه‌یی هنر است نه علم، و در نمونه‌هایی بهترین تصمیم آن است که بر پایه‌ی تجربه گرفته شود.
به جز بیماری‌های ویژه و نیز آسیب‌های شدید ستون مهره‌ها (که در این کتاب بررسی نمی‌شود) تنها نمونه‌ی دیگری که جراحی آن ضروری است، فتق بخش مرکزی دیسک است. نمونه‌ی بسیار کمیابی است که پیش از این شرح داده شد، یک دیسک بیرون زده، درون کانال نخاعی روی چند عصب فشار می‌آورد. این نمونه تنها نمونه‌ی منحصر به فرد در دردهای ستون مهره‌هاست که شاید به جراحی فوری نیاز داشته باشد.
فرض کنیم شما یکی از بیماران من هستید که ممکن است به جراحی (دیسکوتومی) فوری نیاز داشته باشید. برنامه‌ی زیر در انتظار شماست.
بیشتر آزمایش‌هایی که نیاز دارید، سرپایی انجام می‌شود. اگر به میلوگرافی و یا میلوگرافی سی‌تی نیاز باشد ممکن است پس از بستری شدن شما انجام شود. ولی بیشتر بررسی‌های موردنیاز حتی موردهای یاد شده سرپایی انجام می‌گیرند. عصر روز پیش از جراحی در بیمارستان بستری می‌شوید. یکی از پزشکان بیمارستان تاریخ بیماری شما را ثبت می‌کند و آزمایش‌های روزانه و یا آزمایش‌‌هایی که پیش از آن انجام نشده است را در دستور کار قرار می‌دهد. شب پیش از جراحی یک آرام‌بخش به شما داده می‌شود و به شما یادآور می‌شوند که پس از نیمه شب هیچ چیز نخورید یا نیاشامید. برخی از بیمارستان‌ها (برای نمونه بیمارستان من) به شما اجازه می‌دهند حتی شب پیش از جراحی نیز تا بامداد در خانه‌ی خود استراحت کنید. همه‌ی آزمایش‌ها و راهنمایی‌های لازم پیش از بستری انجام شده‌اند. این کار هزینه‌ی کمتری در بر دارد و بسیاری از بیماران نیز در خانه‌ی خود با اضطراب پیش از جراحی بهتر کنار می‌آیند.
بامداد روز جراحی پیش از انتقال به اتاق جراحی آمپولی برای ایجاد آرامش به شما تزریق می‌شود. در اتاق جراحی شما را بیهوش می‌کنند و در وضعیت دمر و روی تخت جراحی می‌گذارند.
جراحی را با دادن شکاف دوونیم سانتی‌متری روی ناحیه‌ی کمرتان آغاز می‌کنم. چنان چه لازم باشد برای تعیین جای دقیق شکاف از رادیوگرافی کمک می‌گیرم. شکاف از پوست آغاز می‌شود و با گذاشتن از لایه‌های گوناگون ماهیچه‌ها، استخوان و رباط‌ها جراحی را ادامه می‌دهم. پس از برداشتن یک تکه‌ی کوچک استخوانی از سقف بخش کانال نخاعی مربوط به آن به ریشه‌ی عصب و سرانجام دیسک موردنظر می‌رسم.

مؤلف: دکتر همیلتون هال
مترجم: دکترحسن فشارکی‌زاده (عضو کالج بین‌المللی جراحان ارتوپد)

منبع : هفته نامه شهرگان