دولت روحانی بیچاره ترین دولت پس از جنگ است

ساعت 24- فرهنگ دهخدا در تعریف و تعیین کلمه " بیچاره " نوشته است : مسکین.. عاجز و بی نوا. فرومانده و مایوس و خوار. مستمند و بی درمان. عاجز.
آیا واقعیت امروز دولت دوازدهم نظام جمهوری اسلامی ایران که ریاست آن با حجت الاسلام حسن روحانی از دیرپا ترین روحانیون بلند پایه سیاسی ایران به حساب می آید به ویژه در دایره کسب وکار مردم و اقتصاد کلان بیرون از چیزی است که درباره بیچاره آمده است؟

dir="RTL">واقعیت این است که حسن روحانی بر دولتی ریاست می کند که در بخش اقتصاد می توان آن را درمانده و فرومانده نامید.چرا ؟ بیشترین نشانه برای اینکه بتوانیم این دولت را بیچاره بدانیم فروماندگی آن در آماده کردن خرسندی ، آرامش و آسایش شهروندان ایرانی است . واقعیت تلخ این است که شهروندان ایرانی از تهیدست وفرودست تا توانگر و فرادست زندگی همراه با آسایش و آرامش ندارند. توانگران و دارایان با هراس و بیم وترس ولرز چشم اندازشان ازآینده کوتاه یورش دولت و یورش انقلابیون برای بازپس گیری سرمایه ها آنها با نامهای گوناگون وشماری از مالیاتهای تازه ساخته شده و نیز مصادره نرماست و آرامش و آسایش ندارند. پاسخ توانگران به این روز و روزگار خودداری از سرمایه گذاری تازه و نگهداری با چنگ و دندان از دارایی خود است . فرودستان و تهیدستان ایرانی که در هر دوره شمارشان بیشتر و بیشتر می شود نیز چشم اندازی جز دویدن با کفش های از ریخت افتاده برای به دست آوردن درآمدی برای خرید نان و برنج و تخم مرغ ولباس و یافتن سرپناهی برای استراحت و دوباره کارکردن و دویدن و شرمنده نشدن نزد خانواده نیست. دولت روحانی چرا به این بیچارگی رسید ؟

دلار بیچاره ساز

جستجو درباره چرایی رسیدن دولت دوازدهم به در ماندگی نشان می دهد بدون چون وچرا بیرون کشیدن درآمد دلاری دولت از راه فروش نفت به خارجی ها در پرت شدن دولت به ته دره مرگ و بیچارگی در بالای جدول ایستاده و نمره بیست از بیست را می گیرد.در دهه های پیشین وآمارها و اطلاعات نشان می دهند در بدترین روزگاران نیز دولت ایران به طور متوسط در 10 سال قبل از 1397 سالانه 50 میلیارددلار از صادرات نفت درآمد داشت. در صورتی که قیمت هر دلار را همان ارزنیمایی امروز یعنی 16 هزار تومان در نظر بگیریم معادل ریالی آن 800 هزار تومان می شد. اگر حتی سهم صندوق توسعه ملی و نیزسهم وزارت نفت را از این میزان برابر 50 درصد درنظر بگیریم بازهم 400 هزار میلیارد تومان به خزانه دولت ریخته می شد و دیگر کسری بودجه نداشت و این همه هم دردسر و بیچارگی نمی کشید. حالا اما این درآمد به دلیل تحریم و نیز به دلیل سقوط تقاضای نفت و از همه بدتر بیرون راندن ایران از باشگاه عرضه کنندگان بزرگ نفت این در آمد وجود ندارد. از این نظر دولت دوازدهم بیچاره ترین دولت در همه سالهای پس از جنگ به شمار می آید.

شتاب باور نکردنی بری تسخیر دولت

یک دلیل دیگر بیچاره بودن دولت دوازدهم روش های مبارزه برای به دست آوردن قدرت دولت از سوی رقبای وی در این دوره است. نشان دادن و بزرگ نمایی کاستی ها و ناتوانی های دولت های مستقر در کانون راهبردهای منتقدان قرار دارد و گویی راهی جز ای نراه نمی شناسند. دراین راهبرد و روش برای به دست آوردن قدرت نهفته درنهاد دولت هر رخدادی که نشانی از بیچارگی و درماندگی دارد را به دولت می چسبانند و با دانایی نیز این کاررا انجام می دهند. در روزگار نه چندان دور نشان دادن ناتوانی های دولتها نیز دیده می شد اما شتاب و ژرفای آن به اندازه امروز نبود و روزنه هایی برای نفس کشیدن دولت برای اینکه کارش را انجام دهد باز گذاشته می شد. به صف شدگان برای تسخیر دولت بعدی اگر چاره داشتند همین امروز و درحالی که یک سال از دوره قانونی فعالیت دولت باقی مانده است دولت دوازدهم را راهی خانه می کردند. این روش مبارزه برای به دست آوردن قدرت نازیبایی های شگفت انگیزی دارد و به ناسازگاری ها دامن می زند که تاامروز شاید کمیاب بوده است و آن نشان دادن ناتوانی هایی است که فراتر ازاختیارات ووظایف دولت است.

نمونه بیچارگی

دولتهای ایران در 40 سال تازه سپری شده و نیز پیش از این دوره برای اینکه خرسندی گروههای گوناگون را از دست ندهند به هر گروه به گونه ای یارانه می داده اند و منابع آن نیز از تبدیل دلار به ریال وپرداخت یارانه ریالی ونیز واردات کالاهای اساسی با دلار ارزان بوده است. دولت دوازدهم نیز در همین راه گام بر می داشت تا ینکه درامد صادرات نفت کمتر از نیازهای ارزی برای واردات کالاهای اساسی شد. یک خبرگزاری منتقد دولت نوشته است :"درحالی که حداکثر درآمد ارزی دولت در سال گذشته، بالغ بر 8 میلیارد و 6 میلیون دلار بوده است اما مطابق با اظهارات حسن روحانی رئیس جمهور و اسحاق جهانگیری معاون اول رئیس جمهور، نهایتا حدود 15 میلیارد دلار ارز دولتی بابت واردات این کالاها تخصیص داده شد.با توجه به آنچه گفته شد، دولت برای پرداخت ارز 4200 تومانی بابت واردات کالاهای اساسی حدود 7 میلیارد دلار کمبود داشته است. پیگیری های خبرنگار فارس از بانک مرکزی و گزارشات مراکز پژوهشی معتبر مانند مرکز پژوهش های مجلس نشان می دهد که بانک مرکزی برای تامین ارز 4200 تومانی مورد نیاز بابت واردات کالاهای اساسی در سال گذشته، این نیاز مازاد ارز دولتی (حدود 7 میلیارد دلار) را با خرید ارز از بازار ثانویه یا همان نیما تامین کرده است. به عبارت دیگر، بانک مرکزی در نیما ارز را به قیمتی حدود 11.5 هزار تومان خریده و برای واردات کالاهای اساسی به قیمت 4200 تومان به واردکننده فروخته و به ازای هر دلار 7300 تومان متحمل زیان شده است. به این ترتیب بانک مرکزی در سال گذشته مجموعا 51 هزار و 100 میلیارد تومان بابت واردات کالاهای اساسی یارانه پرداخت کرده است."

از سوی دیگر دولت می گوید اگر این کاررانمی کرد و دلار 4200 تومانی به خرید کالاهای اساسی تخصیص نمی داد نرخ تورم این کالاها در سال 1398 و نیز امسال سر به آسمان می کشید و شهروندان تهیدست را در بدترین وضعیت قرار می داد. اگر دولت دوازدهم دلار 4200 تومانی را برای خرید کالاهای اساسی قطع می کرد و تورم کالاهای یادشده با شیب تندتر به بالا می رفت همین منتقدان به جان دولت می افتادند که تهیدستان را زیر آوار تورم له کرده است.