رفتن به محتوا
تلویزیون سام با ۲ سال ضمانت سام سرویس
کد خبر 503337

عوامل اصلی بی خانمانی زنان در مالزی

یکی از عواملی که بر بی خانمنی تاثیر گذار است بلایای طبیعی است. به عنوان مثال ، سونامی در سال 2004 ، به سرعت تعداد افراد بی خانمان را شامل زنان ، مردان ، کودکان و خانواده هایی که در این کشورها زندگی می کردند افزایش داد مانند سریلانکا (9) و جزیره سوماترا تعداد زیادی از خانه ها در اثر فاجعه طبیعی نابود شدند. صدها هزار نفر بی خانمان شدند. در مالاوی ، این فاجعه طبیعی منجر به قطع آب و طغیان آب شد. از این رو ، حدود 4600 نفر از جمله زنان بی خانمان شدند.

علاوه بر این ، جنگ به افزایش تعداد بی خانمان ها نیز کمک می کند. به عنوان مثال ، در عراق و افغانستان ، تعداد افراد بی خانمان و همچنین زنان بی خانمان که در معرض خطر بی خانمان شدن هستند با سرعت نگران کننده ای افزایش می یابد.

در سال 2012 تعداد بی خانمانانی که در خیابان ها زندگی می کردند 26.531 نفر بوده است ، در مقایسه با سال 2010 که 10 هزار و 500 نفر بود. زندگی به عنوان یک بی خانمان بدون داشتن سرپناه مناسب یا اسکان مناسب ، مخصوصاً برای زنان سخت و خطرناک است (جونز ، 2012). در حالی که عوامل بسیاری در مسئله بی خانمانی نقش دارند ، این نوشتار تنها در سه عامل اصلی فقر ، فروپاشی خانواده و اعتیاد به مواد مخدر متمرکز است. اعتقاد بر این است که این سه عامل از مهمترین عوامل مؤثر در مسئله بی خانمانی در سطح جهان و همچنین در مالزی است.

فقر

تعداد بسیاری از زنانی که در فقر زندگی می کنند در بین خانواده های سرپرست زن هستند. زنانه شدن فقر وضعیتی یا پدیده ای است که به افزایش تعداد یا نسبت زنانی که در فقر یا زیر خط فقر زندگی می کنند اشاره دارد. در سال 1978 مطالعات نشان داد که تعداد زنان سرپرست خانوار در حال افزایش هستند و نسبت درآمد در بین خانواده های سرپرست زن اندک است.در مالزی ، بیشتر زنان سرپرست خانوار شامل زنانی هستند که مطلقه ، بیوه و یا مجرد هستند. بسیاری از آنها مشغول به کار نیستند ، سطح تحصیلات پایین دارند و مهارت کافی ندارند. این عوامل سبب می شود که نتوانند بر فقر غلبه کنند (1). براساس مطالعه ای که توسط مایکل و همکاران انجام شده است. (10) تعداد خانواده های سرپرست زن در مالزی در حال افزایش است. این را می توان از سال 1995 (653.500) ، 2000 (711،000) و 2005 (800،000) مشاهده کرد. این آمار نشان می دهد که تعداد خانواده های سرپرست زن سالانه در حال افزایش است.علت افزایش زنان سرپرست خانوار مرگ نان آور خانواده و طلاق است. براساس آماری که از طرف دادگستری در مالزی ارائه شده ، تعداد پرونده های طلاق در مالزی در حال افزایش است. میزان طلاق زوج های مسلمان در سال 2004 (20.916) ، 2012 (47.740) و 2013 (49.311) و همچنین غیرمسلمان 2004 (3،291) و 2012 (9.020) رو به رشد است. این منجر به افزایش تعداد زنان سرپرست خانوار در مالزی می شود .

علاوه بر این ، بیشتر زنان سرپرست خانوار برای زنده ماندن با فقر شدید مبارزه می کند ، به خصوص اگر فرزندانی داشته باشند. به دلیل محدود بودن منابع ، آنها قادر به انتخاب مناسب نیستند. آنها برای غلبه بر فقر ، باید با وجود دستمزدهای کم برای زنده ماندن کار کنند بین زنانه سازی فقر و بی خانمانی زنان ارتباط وجود دارد. فقر یکی از عوامل ساختاری است که ظرفیت زنان برای ایجاد خانه های مستقل را کاهش می دهد که به طور مستقیم در افزایش آسیب پذیری در برابر بی خانمانی مؤثر است.

مطالعه انجام شده پشتیبانی نشان می دهد که زنان در آمریکا به سطح پایینی از درآمد دسترسی دارند و فاقد دسترسی به مسکن ارزان قیمت هستند. این عوامل زنان را به فقر سوق می دهد و به طور غیر مستقیم آنها را بی خانمان میکند. فقدان مسکن ارزان قیمت در ایالات متحده ، اصلی ترین عاملی است که باعث بی خانمان شدن می شود.

خشونت خانگی

طبق مطالعه مک کنزی و چمبرلین خشونت خانگی یکی از عوامل اصلی در بی خانمانی است.تعداد زیادی از زنان به دلیل خشونت خانگی بی خانمان می شوند. اکثر زنانی که به علت خشونت خانگی بی خانمان می شوند ، نشان می دهند که دیگر قادر به تحمل خشونت نیستند. زنانی که به دلیل خشونت خانگی بی خانمان هستند ، با این اصطلاح "بی خانمانان خانه دار" مطابقت دارند. حتی اگر خانه داشته باشند ، خانه آنها برای آنها امن نیست و همچنان احساس خطر می کنند. از این رو ، این زنان مجبور به ترک خانه های خود شده و به دنبال اسکان جدید در جای دیگری هستند. براساس طبقه بندی بی خانمانی چمبرلین و مک کنزی ، بیشتر زنانی که به دلیل خشونت خانگی و خانوادگی بی خانمان می شوند ، تحت بی خانمانی ثانویه قرار می گیرند. این زنان به معنای "نداشتن سقف" بی خانمان نیستند، اما خانه آنها به تدریج برای ماندن خودشان و همچنین فرزندانشان ناامن شده است.

زنانی که در مالزی مورد آزار و اذیت قرار می گیرند ، می ترسند بی خانمان شوند. اکثر آنها مایل به بازگشت به خانه خود هستند ، حتی اگر بارها مورد سوء استفاده از شریک زندگی (همسر) خود قرار گرفته اند. این روند (بازگشت به خانه آنها) را می توان "الگوی عزیمت و بازگشت" نامید. آنها ترجیح می دهند به جای بی خانمانی مورد آزار و اذیت قرار بگیرند. جدا از آن ، دلایل مختلفی وجود دارد که باعث می شود آنها به خانه خود بازگردند ، مانند: (1) آنها می ترسند با بی خانمانی روبرو شوند. مشکلات مالی؛ نگرانی در مورد بزرگ کردن فرزندان خود به عنوان والدین مجرد.

اعتیاد به مواد مخدر

درگیری مواد مخدر در بین بی خانمان ها در بین زنان یا مردان موضوع جدیدی نیست. تعداد بالای زنان بی خانمان مواد مخدر مصرف می کنند زیرا در معرض هر نوع مواد مخدر و آسیب در خیابان ها قرار دارند. در میان 3555 بی خانمان در انگلیس ، 31٪ از خانم ها نسبت به 29٪ از مردان کوکائین ، هروئین و متادون مصرف می کنند. بیشتر زنان بی خانمان که معتاد به مواد مخدر هستند توسط خانواده های خودشان پذیرفته نمی شوند در نتیجه ، آنها هیچگونه سرپناهی موقت برای اقامت ندارند.

نظرات کاربران
نظر شما

ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.

تازه‌ترین خبرها