بازخوانی بیانیه خویینی ها از سوی روزنامه نزدیک به موتلفه
نامه خویینی ها تحریم خاموش انتخابات است
ساعت 24 - در حالی که محمد موسوی خویینی ها یینی عضو برجسته مجمع روحانیون مبارز پس از نامه مورخه ۷/۴/۹۹ با صدور بیانیهای رسما حضور مجمع و اصلاحطلبان را در انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ اعلام کرده است اما اصولگرایان این نامه تازه وی را نیز ترفند دانسته و باور دارند که وی در ژرفای این نامه به عدم انتخابات و شورش کرده است .
آیا آقای خویینی واقعا عدم مشارکت سیاسی را این دو دلیل میداند و یا میخواهد سرپوشی بر واقعیت این موضوع بگذارد و آدرس غلط به آن بدهد. نتیجه القای این دو شبهه، صدور فرمان تحریم خاموش انتخابات است
مردم در انتخابات شرکت میکنند تا پیشرفت کشور را تسریع ببخشند. استقلال کشور را در برابر تهاجم استکبار تضمین کنند و بالاخره یک فکری هم برای سفره خود کنند و نان حلال برای زن و بچه خود بیاورند. برای مردم مسئله کارآمدی دولت و پایبندی دولتمردان به قانون اساسی، کاربلدی و هوشیاری مهم است یا اینکه یک ادعای بیاساس را محک بزنند؟! آنها که متن این بیانیه را برای آقای موسوی خویینی تهیه کردند به شعور خود او توهین کردند و متأسفانه وی متوجه این مهم نیست. جالبتر از آن طرح شبهه و پاسخ آن و موضوع پیشبینی نتایج انتخابات در این بیانیه است.
او میگوید: « اگر انتخابات با مشارکت حداکثری برگزار شد، شما پیروز هستید و اگر مردم به گونهای دیگر عمل کردند – بخوانید به اصلاحطلبان رأی ندادند – شما شکست نخوردید بلکه کسانی شکست خوردند که بارها تلاش کردند تااصلاحات ناکام بماند.»
یعنی نتایج انتخابات حتما باید پیروزی اصلاحطلبان باشد. اگر نشد، « خسارت با کسانی است که راه را برای اصلاحات بستند.» حتی او تهدید میکند؛ « اگر انتخابات آزاد نباشد – بخوانید اصلاحطلبان پیروز نشدند- ملت تصمیمنهایی خود را میگیرد. » یعنی سرنوشت انتخابات با پایان رأیگیری و اعلام نتایج معلوم نمیشود، در جای دیگر رقم میخورد! و در حالوهوای آشوب و اردوکشی خیابانی معلوم میشود. این موضع یعنی تکرار فتنه ۸۸ !! این علامت دادن به اردوکشی خیابانی وتکرار فتنه ۸۸ در بیانیه قابل دقت است. به همین دلیل دو تن از سران فتنه هنوز زیر خیمه فتنه به ادعاهای دروغین خود مصر هستند و تلاشهای دوستان خودشان برای رفع حصر، بیارتباط با صدور این بیانیه نیست.
نکات مهمی هم در این بیانیه است که در حوصله این مقاله نمیگنجد،اما ذکر چند نکته خالی از لطف نیست؛
۱- انتخابات ریاست جمهوری را دولتی میخواهد برگزار کند که به شدت مورد حمایت اصلاحطلبان وسران شناخته شده مجمع روحانیون مبارز است. قریب به اتفاق مجریان انتخابات اعم از استانداران، فرمانداران و بخشداران از اصلاحطلبان هستند. اولین نهاد مسئول برگزار کننده همین کسانی هستند که احتمالا برخی از آنان از آقای خویینی فرمان میبرند. اگر قرار باشد شبههای مطرح شود باید رقبای ایشان مطرح کنند.
۲- دهها نشریه و روزنامه و سایت خبری در جریان اصلاحات که متأسفانه رسانههای امپریالیستی هم از آنها پشتیبانی لجستیک و محتوایی میکنند، وجود دارد. این جریان هر چه دلش میخواهد علیه ملت، نظام و مردم میگوید پس ادعای اینکه آزادی نیست و نخبگان وصاحبنظران نمیتوانند نظرات خود را بیان کنند، یک دروغ بزرگ و آشکار است. ضمن اینکه جریانی که با حمایت خویینی سرکار است منتقدین مشفق را بارها با سخنان سخیف؛ بیدین و حسود، افراطی، متوهم و عصر حجری نامیده و حاضر نشده است راهحلهایی که برای حل مشکلات دلسوزانه مطرح میکنند را حتی گوش کند.
۳- اصلاحطلبان در این دولت و در دولت اصلاحات در دهه ۷۰ و ۸۰ ادعاهایی در اداره بهینه کشور داشتند که همگی در وادی عمل محک خورده، در وادی سیاسی، دو فتنه خائنانه و چند اعتراض خیابانی از آن بیرون آمده است که در حوزه روابط بینالمللی، طمع و حرص اجانب را در مداخله در امور داخلی تحریک کردند. در حوزه اقتصاد به جایی رسیدند که مردم با گوشت و پوست و استخوان خود ناکارآمدی در این حوزه را حس میکنند.
چرا آقای خویینی فکر میکند با یک نامه و یک بیانیه میتواند جلوی اعلام زنگ حساب در ایام انتخابات را بگیرد و همچنان مردم را در « زنگ انشا » نگه دارد؟
۴- نزدیک به یک میلیون نفر در هر دوره ناظر، مجری و تأمین کننده امنیت انتخابات هستند. اینها عمدتا از معتمدین مردم و معتمدین دولت هستند و متهم کردن این انبوه از مسئولان به دخالت یا رفتار ناروا یک ظلم است و من نمیدانم روز قیامت آقای خویینی چگونه میتواند از تکتک آنها حلالیت بطلبد. نتایج گوناگون و متفاوت انتخابات در این دهه نشان داده است که آنها وظایف خود را درست انجام دادهاند و امانتداران خوبی برای جمهوریت نظام بودند.
۵- سؤال مهم وکلیدی این است که آیا در اتاق فکر مجمع روحانیون مبارز و جریان اصلاحات یک آدم دلسوز، متفکر، استراتژیست و تئوریپرداز پیدا نمیشود که به جز متهم کردن مسئولان برگزار کننده، متهم کردن نظام به اینکه آزادی نیست، بدون طرح شبهه غیرواقعی بازی بزرگان، بدون تهدید به عدم پذیرش نتایج و آشوب خیابانی برای مردم، در گام دوم ۴۰ ساله انقلاب حرفی داشته باشند و مردم را به مشارکت سیاسی دعوت کنند؟
نویسنده : محمدکاظم انبارلویی |
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.