دست نویسندگان درد نکند
همه ما شخصیت تارزان را می‌شناسیم و قصه‌های شیرین او را شنیده‌ایم. ماجراهای او در جنگل و رویاروی‌اش با حیوانات وحشی و درنده، داستان زبان آموختن او و افسانه شهر گمشده، همگی جذاب و شنیدنی هستند. آیا هیچ‌وقت به خالق این اثر فكر كرده‌اید؟
نویسنده توانا و چیره‌دست آن، ادگار رایس بروث در حالی این اثر را خلق كرد كه از عارضه‌ای با عنوان كرامپ نویسندگان رنج می برد و نوشتن را كه شورانگیز‌ترین كار برایش بود، همراه با درد و ناراحتی بسیاری انجام می‌داد.
نویسندگان زیادی به این بیماری دچار شده‌اند و علت نام‌گذاری آن به كرامپ نویسندگان، مشاهده اولیه آن در گروه زیادی از افراد اهل قلم، یعنی همان رمان‌نویسان و نویسندگان مشهوری كه حتی ممكن است هرگز به پزشك مراجعه نكرده باشند، بود. به تازگی آنالیز جالبی درباره امضای ویلیام شكسپیر نویسنده نامدار انگلیسی انجام شده است كه ابتلای او به كرامپ نویسندگان را محتمل می‌داند.
این درگیری تنها در گروه نگارندگان رخ نمی‌دهد بلكه حتی نوازندگان موسیقی نیز از آن بی‌نصیب نمی‌مانند. ازجمله آنها می‌توان موسیقیدان معاصر لئون فلیشر را كه در زمینه پیانوی كلاسیك شهرت جهانی دارد، نام برد. اشتیاق نواختن و همچنان نواختن، نوازندگان را نیز گرفتار می‌كند.
به‌طور كلی، بیماری در افرادی بروز مییابد كه حركات تكرار‌شونده را زیاد انجام می‌دهند، ازجمله تایپیست‌ها و منشی‌های دفترخانه‌ها.
كرامپ نویسندگان، فرم خاصی از اختلالات موضعی عضلات است. به این صورت كه بیمار لحظاتی پس از نوشتن دچار گرفتگی دردناك در عضلات دست، به‌ویژه انگشت شصت و ساعد می‌شود و ترجیح می‌دهد قلم را كنار بگذارد. در واقع اختلال تون، یك انقباض ماهیچه‌ای غیرارادی و پیگیر است كه به ایجاد مجموعه‌ای از حركات درهم پیچیده و وضعیتی غیر طبیعی در عضو منجر می‌شود.
انقباض هم‌زمان دو گروه عضلانی مخالف ازنظر عملكردی، باعث اثر دردناك آن می‌شود كه ناشی از كاهش مهار متقابل نخاع به هنگام انقباض ماهیچههای هم‌اثر در ماهیچههای غیر هم‌اثر است.
اختلالات عملكردی گره‌هایی از مغز با عنوان عقده‌های قاعده‌ای و نیز افزایش تحریك‌پذیری قشر مغز نیز از عوامل ایجادكننده این بیماری هستند.
درصد كمی از بیماران سابقه فامیلی مثبت دارند و همچنین عده كمی نیز در اثر تصادفات و آسیب‌های فیزیكی به این بیماری مبتلا می‌شوند. از عوامل نادر ایجادكننده آن می‌توان به شكستگی ششمین مهره گردنی، استفاده از لیتیوم، تومورها و حتی سكته مغزی اشاره كرد. با این حساب طیف علل و عوامل ایجاد كننده این بیماری بسیار گسترده است و آن را نمی توان به راحتی به یك عامل خاص نسبت داد.
میزان ابتلا به كرامپ نویسندگان در جمعیت ایالات متحده آمریكا، ۶۹ نفر از هر ۱۰۰ هزار نفر است. این آمار دقیق نیست، چرا كه عده كثیری از این بیماران به پزشك مراجعه نمی‌كنند. شیوع آن در آقایان بیشتر از خانم‌هاست و این در حالی است كه بیماری در خانم‌ها زودتر بروز مییابد. بیماران معمولا‌در محدوده سنی ۲۰ تا ۶۰ سال هستند.
به‌طور كلی، علایم بیماری با تلاش برای نواختن یا نوشتن افزایش مییابد. همچنین یك لرزش با دامنه بلند به هنگام نوشتن یا نواختن وجود دارد كه تمایز آن ازسایر لرزش‌ها نبود لرزش به هنگام انجام سایر كارها، به‌طور مثال بلندكردن یك فنجان چای بدون لرزش و مشكل خاصی می‌باشد!
امكان بهبود خود به خود بیماری تنها میان درصد كمی از بیماران وجود دارد و بیماری می‌تواند عودكننده نیز باشد. یكی از راه‌های درمان آن، ایجاد تحریك الكتریكی عصب از راه پوست در عضلات جمع‌كننده ساعد است كه درمانی موقتی می‌باشد. مهم‌ترین و موثرترین درمان دارویی آن، تزریق بوتوكس است كه یك سم عصبی است و باعث فلج عضلانی موضعی در محل تزریق می‌شود.
با این حال اولین گام برای درمان و بهبودی، تغییر عادات رفتاری است كه مهم‌ترین آن، تغییر شیوه در دست گرفتن قلم است. به تازگی، یك شركت خارجی اقدام به ساخت قلم‌هایی به شكل ویژه كرده است كه مختص بیماران مبتلا به كرامپ نویسندگان، آرتروزی‌ها و سایر بیماری‌های عصبی عضلانی است كه دست را گرفتار می‌كنند. این قلم به جای میله، دارای جسمی شبیه به یك كیسه است كه نوك قلم در راس آن قرار می‌گیرد و قرارگرفتن آن را در دست شما آسان می‌كند و فشار كمتری به انگشتان و ماهیچههای آن وارد می‌آورد.
از راه‌های دیگر مقابله با ایجاد این عارضه، استفاده از وسایل و تجهیزات دیگر نوشتاری است. به‌طور مثال شما می‌توانید به دیكته‌گفتن اكتفا كنید...!
آذرمیدخت شجاعی
منبع : روزنامه سلامت
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.