زخم های عسلی
جراحت زخم یكی از دردناك‌ترین تجربه‌های زندگی هر انسانی است البته این موضوع به میزان عمق و وسعت زخم‌ها بستگی دارد. خوشبختانه بسیاری از زخم‌ها در داخل بدن، خود به خود خوب می شوند اما درصورتی كه عمیق باشند و یا بر اثر بریدگی، سوختگی و یا بستری شدن‌های طولانی ایجاد شوند، باید از تركیبات ترمیم كننده در بهبود آنها استفاده كرد.
شاید شما هم این خبر را شنیده باشید كه در یكی از مقاله‌های ارائه شده در ششمین همایش جراحی، بیهوشی و رادیولوژی ایران نتایج یك پژوهش نشان داده است، استفاده از شكر در درمان زخم‌های باز تاثیر مثبتی بر التیام آنها دارد .
حتماً می‌پرسید كه این قضیه چه‌طور می‌تواند صحت داشته باشد؟ باید بگوییم كه پژوهشگران در این مقاله عنوان كرده‌اند كه شكر از طریق عمل اسموتیك موجب باكتری‌كشی و فراخوانی مهاجرت ماكروفاژها به سمت زخم میشود. به علاوه، كاهش التهاب زخم، پاكسازی آن و سرعت در بهبود از مزایایی است كه استفاده از شكر در درمان زخم‌ها به همراه دارد. در ضمن آنها گفته اند كه با استفاده از شكر، دیگر نیازی به استریل كردن زخم نیست و از دیگر مزایای این روش، در دسترس بودن این ماده است اما این موضوع به تحقیقات بیشتری نیازمند است . حال بیایید ببینیم كه زخم‌ها در چه صورتی دردسرساز میشوند و ما به شكر و عسل نیازمند می‌شویم.
یكی از رایج ترین این نوع زخم‌ها، زخم‌های بستر است كه در افراد فلج و یا بیماران بستری در ICU كه كمتر جابه‌جایی در آنها وجود دارد، دیده میشود. اغلب به دنبال فشاری كه بر اثر خوابیدن در یك سمت از بدن به عضلات وارد میشود و مانع از رسیدن خون به این نواحی می شود، این زخم‌های تخریب كننده به وجود می‌آیند. این زخم‌ها ابتدا با سیاه شدن نواحی همراه بوده و سپس بر اثر ورود میكروارگانیسم‌ها، عفونت كرده و بزرگ و بزرگ تر می شوند. در بیشتر موارد ورود عوامل عفونت زا، تخریب بافت را بیشتر می كند.
اگر بپرسید كه كدام یك از میگروارگانیسم‌ها عامل این عارضه هستند، باید بگوییم كه دسته بی هوازی‌ها در این امر نقش به سزایی دارند. این ارگانیسم‌ها بوی بدی را تولید می كنند كه اغلب به دلیل انتشار گاز متان و سولفید هیدروژن است. این زخم‌ها اغلب كثیف بوده و ترشحات چركی دارند و بافت تقریباً نكروزه می شود. در بسیاری از این موارد، وقتی این بافت‌ها ایجاد می شوند، افراد مصرف آنتی‌بیوتیك را به هم توصیه می‌كنند در حالی كه به این بافت‌ها اصلاً خونی نمی رسد كه در این میان بخواهیم با استفاده از آنتی بیوتیك كه باید از طریق خون به نقاط مملو از عفونت برسد، آن را درمان كنیم.
به این دلیل است كه جراحی و برداشتن این نوع بافت‌ها، اولین توصیه متخصصان امروز است. این زخم‌ها حتی بعد از جراحی نیز بسیار دردناك هستند. به این دلیل این روزها علم پزشكی روش جدیدی را برای تسریع بهبود روند ترمیم بافت‌ها توصیه می كند یعنی استفاده از عسل. آنها معتقدند كه عسل به دلیل غلظت و اسمولاریته بالایی كه دارد موجب خشك شدن زخم و كاهش آب موجود در بافت مجروح می شود و به این ترتیب زخم سریع تر التیام می یابد.
دكتر حمید عمادی، متخصص عفونی
منبع : روزنامه سلامت
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.