کد خبر
551049
وزیر بهداشت از آغاز دوباره تزریق واکسن وارداتی خبر داد
4 سال باید واکسن بزنیم
ساعت 24-وزیر بهداشت دیروز از توزیع واکسنهای وارداتی در شبکه واکسیناسیون کشور خبر داد. به دنبال تحویل و توزیع محموله جدید که با صدور مجوز مصرف اضطراری واکسن ایرانی «کووبرکت» همراه شده، به نظر میرسد وقفههای چند نوبته واکسیناسیون که ظرف هفتههای اخیر، نگرانی جدی در سالمندان منتظر دوز دوم واکسن و باقی جمعیت هدف ایجاد کرده بود به پایان میرسد.
سعید نمکی با اعلام این خبر گفت: «خوشبختانه با پیگیریهای صورت گرفته ورود واکسن کرونا به کشور از سر گرفته شد و از این هفته مشکلی برای تزریق نداریم. اولین واکسنهای تولید داخلی از دیروز توزیع شده و هفته بعدی، دومین گروه واکسنهای تولید داخل مجوز میگیرند و تا پایان تابستان به یکی از تولیدکنندگان بزرگ واکسن در جهان تبدیل میشویم.» دیروز و به دنبال اعلام وزیر بهداشت از ورود دوباره واکسنهای وارداتی، کریم همتی، رییس جمعیت هلالاحمر هم از رفع مشکل و تداوم واردات دو میلیون دوز واکسن کرونا به کشور طی روزهای آتی خبر داد و گفت: «مطابق قولی که داده شده، با اقداماتی که انجام شده و مبالغی که به حساب شرکتهای فروشنده واکسن واریز شده، امیدواریم فردا بیش از دو میلیون دوز واکسن معتبر بارگیری و طی روزهای آینده وارد کشور شود.» در حالی که به گفته وزیر بهداشت، هفته آینده قرار است واکسن تولید مشترک ایران و کوبا (سوبرانا) به مرحله توزیع برسد، دیروز مدیر پروژه واکسن ایرانی «فخرا» هم از انتشار نتایج مطالعات این واکسن در آینده نزدیک خبر داد و گفت: «امیدواریم که از اواسط تابستان با بهرهبرداری از تمام زیرساختها، حدود یک تا ۱.۵ میلیون دوز واکسن کرونا در ماه تولید کنیم.» واکسن «فخرا» چهارمین واکسن ایرانی کرونا و محصول یکی از شرکتهای وابسته به وزارت دفاع است که هماکنون در مرحله فاز دوم کارآزمایی بالینی قرار دارد. به گفته احمد کریمی، مدیر پروژه واکسن کرونا فخرا، فاز دوم کارآزمایی بالینی واکسن فخرا از ۱۹ خرداد ماه آغاز شده و پس از اجرای فاز دوم، با مجوز وزارت بهداشت وارد فاز سوم میشود. به دنبال اخبار مربوط به توزیع گسترده واکسنهای ایرانی در شبکه واکسیناسیون کرونا، رییس مرکز تحقیقات ویروسشناسی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی هم با تاکید بر اینکه برای آغاز واکسیناسیون گسترده با واکسنهای ایرانی، مجوز سازمان غذا و دارو کفایت میکند، گفت: «حتی در صورت داشتن مجوز مصرف اضطراری از سازمان جهانی بهداشت،
باز هم کشورها برای تزریق واکسن براساس قوانین خودشان تصمیم میگیرند.» سیدعلیرضا ناجی افزود: «اینکه واکسن تولید داخل، تاییدیه سازمان جهانی بهداشت را داشته باشد، یک اصل نیست. واکسن مقولهای است که هر کشور برای خود یکسری قوانین و مقررات مشخص دارد که اگر واکسن بر آن اساس پیش برود، میتواند مجوز مصرف بدهد. همانطور که سایر واکسنهایی خارجی هم که شاید جدیدا مجوز سازمان جهانی بهداشت را اخذ کردند، مجوزهای کشور خودشان را داشتند و مصرف کردند و کشورهای دیگر هم براساس آن مجوزها و اطلاعاتی که از کشور سازنده گرفتند، واکسن را مورد مصرف قرار دادند. به طور مثال واکسنهایی مثل فایزر و مُدرنا و آسترازنکا که در کشور خودشان مجوز صادر کردند، بعدا از سازمان جهانی بهداشت مجوز گرفتند و خیلی از کشورهای اروپایی برای مصرف آنها جداگانه واکسنهای ذکر شده را در قوانین خود آوردند و سپس مصرف کردند. بنابراین؛ داشتن مجوز سازمان بهداشت جهانی حتما به معنای این نیست که کشوری بپذیرد آن واکسن را تزریق کند. مصرف واکسنهای تولید کشورها منوط به اخذ مجوز سازمان بهداشت جهانی نیست؛ البته وجهه واکسن با صدور مجوز اضطراری از سوی سازمان جهانی بهداشت بالاتر میرود. اما مگر همین واکسن آسترازنکا که مجوز مصرف اضطراری از سازمان بهداشت جهانی را اخذ کرد، عوارضی از بابت لخته شدن خون پس از تزریق نداشت؟ درست است که مجوز مصرف اضطراری گرفت ولی طی مصرف هم در مواردی عوارضی داشت و طبیعتا کشورهای مختلف برای تزریق آن قوانینی مجزا داشتند؛ مثل اینکه تزریق آن در گروه سنی مشخصی توصیه شد. بنابراین داشتن مجوز مصرف اضطراری از سازمان جهانی بهداشت به معنای آن نیست که سایر کشورها آن واکسن را چشم بسته قبول کنند. الان همین واکسن اسپوتنیک که در بسیاری از کشورها استفاده میشود هم مجوز مصرف اضطراری سازمان بهداشت جهانی را ندارد و کشورها با قوانین و معیارهای علمی خودشان میپذیرند که آن را تزریق کنند یا نکنند. تا امروز هر واکسنی که مصرف میشود از خود کشور تولیدکننده یا سازمان بهداشت جهانی مجوز مصرف اضطراری گرفته و در ایران هم واکسن کووایران برکت مجوز مصرف اضطراری اخذ کرد و اگر کشور دیگری بخواهد از این واکسن استفاده کند، اطلاعات لازم را از تولیدکننده کووایران برکت میگیرد و تحقیقات خود را انجام میدهد که مجوز مصرف در آن کشور را بدهد یا خیر.» مصطفی قانعی؛ رییس کمیته علمی ستاد ملی مقابله با کرونا هم با تاکید بر اینکه براساس پیشبینیهای انجام شده برای مقابله و مهار بیماری کرونا، حداقل چهار سال واکسیناسیون متوالی نیاز داریم، گفت: «اگر در نظر بگیریم که بخواهیم ۸۰ میلیون ایرانی را واکسینه کنیم، سالی ۱۶۰ میلیون دوز واکسن نیاز است، قانون واکسینه اینطور است که زمانی میگویند یک کشور کار خود را درخصوص واکسیناسیون برای مقابله درست انجام داده است که نیاز یک سال به واکسن را پیش خرید و ذخیره کرده باشد. کشور کانادا در این برهه پنج برابر جمعیت خود واکسن خریده است، امریکا ۳.۷ برابر جمعیت و اتحادیه اروپا ۲.۵ برابر جمعیت خود واکسن خریده است. این امر برای این است که ذخیره استراتژیک خود را تامین کنند.پس اگر ما حتی تا اسفند ماه امسال ۲۴۰ میلیون دوز هم تولید کنیم، باز خود ایران، به واکسن کرونای تولید داخل نیاز دارد و میتواند مجوز صادرات هم ندهد؛ به دلیل اینکه میخواهد برای یک سال واکسن ذخیره کند. تا پایان ۲۰۲۱ یعنی حدود بهمن و اسفند ماه سال جاری حدود ۱۰ و نیم میلیارد دوز واکسن کرونا با توجه به زیرساختهای موجود در دنیا تولید میشود که بیش از ۷۰درصد واکسنهای تولیدی دراختیار هفت تا هشت کشور قرار میگیرد، یعنی دنیا با کمبود واکسن کرونا مواجه است. بحث امروز دنیا این است که اگر بخواهیم زنجیره بیماری را قطع کنیم، احتمالا به سه دوز واکسن در سال نیاز است و این امر نیاز به مصرف واکسن را افزایش میدهد.»
باز هم کشورها برای تزریق واکسن براساس قوانین خودشان تصمیم میگیرند.» سیدعلیرضا ناجی افزود: «اینکه واکسن تولید داخل، تاییدیه سازمان جهانی بهداشت را داشته باشد، یک اصل نیست. واکسن مقولهای است که هر کشور برای خود یکسری قوانین و مقررات مشخص دارد که اگر واکسن بر آن اساس پیش برود، میتواند مجوز مصرف بدهد. همانطور که سایر واکسنهایی خارجی هم که شاید جدیدا مجوز سازمان جهانی بهداشت را اخذ کردند، مجوزهای کشور خودشان را داشتند و مصرف کردند و کشورهای دیگر هم براساس آن مجوزها و اطلاعاتی که از کشور سازنده گرفتند، واکسن را مورد مصرف قرار دادند. به طور مثال واکسنهایی مثل فایزر و مُدرنا و آسترازنکا که در کشور خودشان مجوز صادر کردند، بعدا از سازمان جهانی بهداشت مجوز گرفتند و خیلی از کشورهای اروپایی برای مصرف آنها جداگانه واکسنهای ذکر شده را در قوانین خود آوردند و سپس مصرف کردند. بنابراین؛ داشتن مجوز سازمان بهداشت جهانی حتما به معنای این نیست که کشوری بپذیرد آن واکسن را تزریق کند. مصرف واکسنهای تولید کشورها منوط به اخذ مجوز سازمان بهداشت جهانی نیست؛ البته وجهه واکسن با صدور مجوز اضطراری از سوی سازمان جهانی بهداشت بالاتر میرود. اما مگر همین واکسن آسترازنکا که مجوز مصرف اضطراری از سازمان بهداشت جهانی را اخذ کرد، عوارضی از بابت لخته شدن خون پس از تزریق نداشت؟ درست است که مجوز مصرف اضطراری گرفت ولی طی مصرف هم در مواردی عوارضی داشت و طبیعتا کشورهای مختلف برای تزریق آن قوانینی مجزا داشتند؛ مثل اینکه تزریق آن در گروه سنی مشخصی توصیه شد. بنابراین داشتن مجوز مصرف اضطراری از سازمان جهانی بهداشت به معنای آن نیست که سایر کشورها آن واکسن را چشم بسته قبول کنند. الان همین واکسن اسپوتنیک که در بسیاری از کشورها استفاده میشود هم مجوز مصرف اضطراری سازمان بهداشت جهانی را ندارد و کشورها با قوانین و معیارهای علمی خودشان میپذیرند که آن را تزریق کنند یا نکنند. تا امروز هر واکسنی که مصرف میشود از خود کشور تولیدکننده یا سازمان بهداشت جهانی مجوز مصرف اضطراری گرفته و در ایران هم واکسن کووایران برکت مجوز مصرف اضطراری اخذ کرد و اگر کشور دیگری بخواهد از این واکسن استفاده کند، اطلاعات لازم را از تولیدکننده کووایران برکت میگیرد و تحقیقات خود را انجام میدهد که مجوز مصرف در آن کشور را بدهد یا خیر.» مصطفی قانعی؛ رییس کمیته علمی ستاد ملی مقابله با کرونا هم با تاکید بر اینکه براساس پیشبینیهای انجام شده برای مقابله و مهار بیماری کرونا، حداقل چهار سال واکسیناسیون متوالی نیاز داریم، گفت: «اگر در نظر بگیریم که بخواهیم ۸۰ میلیون ایرانی را واکسینه کنیم، سالی ۱۶۰ میلیون دوز واکسن نیاز است، قانون واکسینه اینطور است که زمانی میگویند یک کشور کار خود را درخصوص واکسیناسیون برای مقابله درست انجام داده است که نیاز یک سال به واکسن را پیش خرید و ذخیره کرده باشد. کشور کانادا در این برهه پنج برابر جمعیت خود واکسن خریده است، امریکا ۳.۷ برابر جمعیت و اتحادیه اروپا ۲.۵ برابر جمعیت خود واکسن خریده است. این امر برای این است که ذخیره استراتژیک خود را تامین کنند.پس اگر ما حتی تا اسفند ماه امسال ۲۴۰ میلیون دوز هم تولید کنیم، باز خود ایران، به واکسن کرونای تولید داخل نیاز دارد و میتواند مجوز صادرات هم ندهد؛ به دلیل اینکه میخواهد برای یک سال واکسن ذخیره کند. تا پایان ۲۰۲۱ یعنی حدود بهمن و اسفند ماه سال جاری حدود ۱۰ و نیم میلیارد دوز واکسن کرونا با توجه به زیرساختهای موجود در دنیا تولید میشود که بیش از ۷۰درصد واکسنهای تولیدی دراختیار هفت تا هشت کشور قرار میگیرد، یعنی دنیا با کمبود واکسن کرونا مواجه است. بحث امروز دنیا این است که اگر بخواهیم زنجیره بیماری را قطع کنیم، احتمالا به سه دوز واکسن در سال نیاز است و این امر نیاز به مصرف واکسن را افزایش میدهد.»
ساعت 24 از انتشار نظرات حاوی توهین و افترا و نوشته شده با حروف لاتین (فینگیلیش) معذور است.